2011 - rok Marii Skłodowskiej-Curie

Rok Marii Skłodowskiej-Curie to hołd złożony jedynej polskiej podwójnej noblistce - w dziedzinie fizyki w 1903 roku i w dziedzinie chemii w 1911 roku. Skłodowska-Curie, światowej sławy chemik i fizyk, profesor francuskiej Sorbony, była odkrywczynią radu i polonu. Jej odkrycia dały początek fizyce i chemii jądrowej. Stały się też punktem wyjścia dla radiologii i radiochemii.  

Maria Skłodowska urodziła się 7 listopada 1867 roku w Warszawie. W wieku 24 lat wyjechała do Paryża, by rozpocząć studia na Sorbonie. W 1895 roku wyszła za mąż za Pierre'a Curie, wybitnego francuskiego fizyka. Prowadzone przez małżeństwo Curie doświadczenia doprowadziły do wyodrębnienia dwóch pierwiastków promieniotwórczych: polonu i radu. Za odkrycie to otrzymali w 1903 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. W tym samym roku Maria Skłodowska-Curie uzyskała tytuł doktora, a rok później została kierownikiem laboratorium w Katedrze Fizyki na Sorbonie, utworzonej specjalnie dla jej męża.  

Skłodowska-Curie samodzielnie kontynuowała badania naukowe, które doprowadziły ją do otrzymania metalicznego radu. Opracowała także metody dokładnego pomiaru aktywności promieniotwórczej preparatów radu oraz wydzielania i oczyszczania pierwiastków promieniotwórczych. W 1911 roku uczona po raz drugi otrzymała Nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii.  

Badania nad promieniotwórczością, prowadzone bez pełnej wiedzy o niezbędnych środkach ostrożności, zrujnowały zdrowie Marii Skłodowskiej-Curie. Polska uczona zmarła 4 lipca 1934 roku w Paryżu i została pochowana w Scaux. Jej prochy zostały później przeniesione do francuskiego Panteonu.  

Mieszkając we Francji Maria Skłodowska-Curie nie zerwała kontaktów z krajem. Często przyjeżdżała do Polski, wygłaszała odczyty, publikowała w polskich czasopismach naukowych. Przez jej paryską pracownię przewinęło się wielu Polaków, którzy później w kraju kontynuowali badania jądrowe.  

Na podstawie: IAR