Blinda w Solecznikach

W kinie wszystko jest możliwe.

Do legend polskiej kinematografii należy historia, jak Tadeusz Konwicki szukał plenerów „litewskiej puszczy” dla swego filmu „Zaduszki”. Szukano po całej Polsce, a znaleziono niemal w samym centrum Wrocławia.

— Potem patrzę, na taśmie w ogóle nie ma lasu, jakaś rzadzizna, gdzież to równać do naszych lasów wileńskich. Zatroskany, wyszedłem z wytwórni wrocławskiej, koło Hali Ludowej, zrobiłem dziesięć kroków i znalazłem się w dżungli wileńskiej — po latach wspominał słynny reżyser i pisarz w wywiadzie-rzece „Pamiętam, że było gorąco”.

Twórcy „Tadasa Blindy” zapewniają, że w filmie bardzo pieczołowicie dbano o detale. Odpowiedzialną za odtworzenia XIX w. realiów w filmie była Jurgita Gerdvilaitė, która ma ukończone Litewską Akademię Sztuk Pięknych oraz Szkołę Sztuki w Saint Etien we Francji. Współpracowała przy tworzeniu dekoracji do wielu litewskich i zagranicznych produkcji filmowych. Znaleźć odpowiednie obiekty, aby nie było plastykowych okien oraz słupów elektrycznych nie jest łatwym zadaniem. Ekipa objechała całą Litwę.

— To nie jest łatwe, ale bardzo ciekawe. Czuliśmy się jak turyści, podróżujący po kraju i szukający prawdziwych perełek. Każdy film jest swoistym wyzwaniem, bo po przeczytaniu scenariusza i przed rozpoczęciem prac, trzeba wiele dowiedzieć się o interesującym nas okresie. Nie tylko jaka panowała architektura, ale również, jakie były ubrania i rzeczy. Później nasza praca przypomina pracę speców od kryminalistyki: przez Internet i znajomych szukasz odpowiednich rekwizytów i miejsc — opowiada Jurgita Gerdvilaitė. 

Szkoła Sztuk Pięknych im. Stanisława Moniuszki powstała w Solecznikach w roku 1975. Początkowo była tylko szkołą muzyczną i nie miała własnych pomieszczeń. W 1977 szkołę przeniesiono do pałacu Wagnerów. W 2000 r. szkole nadano imię Stanisława Moniuszki. Co roku odbywa się tutaj konkurs imienia słynnego kompozytora. Obecnie w szkole są trzy wydziały: muzyki, plastyki i choreografii.

Filmowcy przyznają, że początkowo mieli pewne problemy z uzyskaniem pozwolenia na filmowanie w szkole. Kiedy jednak dowiedziano się, że film ma opowiadać o znanym litewskim bohaterze ludowym, miejscowe władze od razu wydały zezwolenie.

Dla uwiarygodnienia zdjęć do pałacyku przywieziono XIX w. meble i firanki. Wymieniono nawet wszystkie klamki w drzwiach. Podobnych perełek inscenizacyjnych w filmie jest znacznie więcej. Tak pod Wilnem powstał cmentarz-butaforia oraz obóz Tadasa Blindy. W skansenie w Rumszyszkach kręcono sceny z życia XIX-wiecznej litewskiej wsi.

Najważniejsze mieć wizję i fantazję. Wtedy nawet w znanych miejscach można dostrzec potrzebne ujęcia – uważa Jurgita Gerdvilaitė.

TADAS BLINDA

Tadas Blinda jest prawdziwą postacią historyczną. Na przełomie lat 60.-70. XIX w. grasował wraz ze swoją bandą na Żmudzi. W 1877 r. został pojmany na jarmarku i zabity. W podaniach ludowych pozostał jednak jako obrońca biednych i uciskanych.

W 1907 r. dziadek obecnego polityka Vytautasa Landsbergisa — Gabrielius Landsbergis-Žemkalnis napisał o nim dramat. W 1973 r. powstał miniserial telewizyjny „Tadas Blinda”.

„Tadas Blinda. Początek” opowiada o młodych latach litewskiego bohatera narodowego. W postać głównego bohatera wcielił się znany litewski wykonawca Mantas Jankavičius. Jest to jego debiut filmowy. Legenda litewskiego kina Donatas Banionis wcielił się w rolę Murawjowa. Poza nim w filmie występują inni znani litewscy aktorzy: Jokubas Bareikis, Antanas Šurna czy Vidas Petkevičius. W filmie wystąpili też goście z Rosji Tatiana Liutajewa oraz Agnė Ditkovskytė. Prywatnie matka i córka. Reżyserem filmu jest Donatas Ulvydas. Film kosztował około 3 milionów litów. Premiera jest zaplanowana na wrzesień.