Film animowany o historii dzwonnicy katedry wileńskiej


Pl. Katedralny w Wilnie, fot. Eryk Iwaszko
Powstał film animowany o historii dzwonnicy katedry wileńskiej. Przewodnikiem po zakamarkach dzwonnicy jest „mieszkający” tu gołąb Franek. Opowiada historię tego miejsca po litewsku, polsku, rosyjsku i angielsku.







Pięciominutowy filmik w wersji litewskiej dostępny jest w internecie – na profilu Muzeum Dziedzictwa Sakralnego na Facebooku,  chętni, by go obejrzeć w innych wersjach, mogą to uczynić bezpośrednio podczas zwiedzania dzwonnicy i urządzonych tu ekspozycji. Jest to dodatkowa atrakcja dla turystów.  

Animacja i montaż filmu – Žilvinas Jagėla.

Wsparcie: archidiecezja wileska, Litewska Rada Kultury, Ministerstwo Kultury RL. Sponsor medialny: ZSA „Media traffic”.

Przypomnijmy, pierwsza wzmianka o dzwonnicy katedralnej pochodzi ze źródeł historycznych z 1522 roku. Początkowo była to baszta obronna, następnie została przekształcona w dzwonnicę. Budynek ma wysokość 52 metrów, a razem z krzyżem – 57 metrów. 

Dzwonnica katedralna kilkakrotnie była przebudowywana. Obecny wygląd uzyskała na początku XIX wieku. Pierwsze dzwony zostały w niej umieszczone w XVII wieku, najnowsze – już w XXI wieku. Każdy z nich ma swoje imię. Są więc dzwony św. Kazimierza, św. Stanisława, św. Heleny, św. Anny, bł. Jerzego Matulewicza. Największy dzwon – Joachima (dar arcybiskupa Kolonii Joachima Meisnera) – waży 2595 kilogramów, najmniejszy zaś 464 kilogramów. Na górnym poziomie dzwonnicy umieszczone są zegar i cztery cyferblaty z brązu. Wskazówki, cyfry i obwody tarcz są pozłacane. XVII-wieczny zegar ma w swoich tarczach tylko wskazówki godzinowe, kwadranse zaś wybijają dzwony. 

Wnętrza dzwonnicy zostały otwarte dla zwiedzających 16 maja 2014 roku po przeprowadzeniu gruntownych pracach restauratorskich. Z dzwonnicy roztacza się przepiękna panorama na wileńską starówkę.

Bilet wstępu na dzwonnicę dla osób dorosłych – 4,5 euro, dla dzieci, studentów i emerytów – 2,5 euro.


Na podstawie:  lrkm.lt, inf. wł.