Najnowszy raport dotyczący rasizmu i dyskryminacji na litewskim rynku pracy


Fot. manoteises.lt
Europejska Fundacja Praw Człowieka (EFHR) zaprasza do zapoznania się z najnowszym Raportem European Network Against Racism (ENAR, pl. Europejska Sieć Przeciwko Rasizmowi) za lata 2012-2013, który został opublikowany w maju bieżącego roku. Jest to sprawozdanie dotyczące „Rasizmu oraz praktyk dyskryminacyjnych na litewskim rynku pracy“ („Racism and related discriminatory practices in employment in Lithuania“). Raport został sporządzony przez Birutė Sabatauskaitė oraz Eglė Urbonaitė przy Litewskim Centrum Praw Człowieka (Lietuvos žmogaus teisių centras).
Do przygotowania Raportu przyczyniła się również Fundacja, udzielając wywiadów oraz przekazując zgromadzoną informację na temat dyskryminacji podczas zatrudnienia, w miejscu pracy oraz podczas rozwiązywania umowy o pracę. EFHR jest kilkakrotnie wspominana w Raporcie jako przykład prężnie działającej organizacji, która broni interesów mniejszości narodowych na Litwie[1].

Dane dotyczące dyskryminacji w pracy, zawarte w Raporcie, pochodzą z wywiadów udzielonych przez ekspertów prawa, prac i publikacji naukowców oraz aktywnie pracujących prawników oraz działaczy i pracowników organizacji pozarządowych. Dane statystyczne na ten temat są bardzo ograniczone, niewystarczające albo przestarzałe. Eksperci oraz naukowcy zajmujący się badaniem dyskryminacji, jednoznacznie twierdzą, że organizacje pozarządowe są jednym z podstawowych aktorów w tej dziedzinie, bo to przede wszystkim one informują o prawach człowieka, o zagadnieniu dyskryminacji oraz oferują pomoc w tym zakresie.

Chociaż do sądów trafia niewiele spraw związanych z dyskryminacją na rynku pracy na tle narodowościowym oraz stosunkowo niewiele osób zwraca się do Służby Kontrolera Równych Możliwości, autorzy Raportu twierdzą, że główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest niewystarczająca wiedza społeczeństwa na temat praw człowieka. Z Raportu można dowiedzieć się również o dyskryminacji na tle religijnym w pracy, co nadal często pozostaje tematem „tabu“. Dla przykładu, aż 43% przedstawicieli nietradycyjnych wyznań religijnych na Litwie spotkało się z jakąś formą dyskryminacji w miejscu pracy[2]. Również aż 43,8% przedstawicieli mniejszości narodowych stwierdziło, że doświadczyło dyskryminacji ze względu na narodowość w miejscu pracy, gdzie jako główny problem wskazano utrudnienia w możliwości awansu w pracy.[3]

Chociaż Rząd litewski w 2011 roku przyjął „Międzyinstytucjonalny Program Zapobiegania Dyskryminacji w 2012-2014 roku“ (lt. „Nediskriminavimo skatinimo 2012-2014 metų tarpinstitucinės veiklos planas“), jednak do jego realizacji nie była zaproszona ani jedna organizacja pozarządowa, zajmująca się odpowiednio tematyką społeczno-obywatelską. Również podczas przygotowania strategii realizacji programu, nie były zastosowane żadne narzędzia do walki z dyskryminacją na rynku pracy.[4]

W Raporcie są również zawarte rekomendacje dla państwa litewskiego w celu poprawy sytuacji. Między innymi, Litwa powinna w pełni dostosować się do Dyrektywy 2000/43/EC, która wprowadza zasadę równego traktowania osób bez względu na rasę i pochodzenie etniczne, oraz Dyrektywy 2000/78/EC, ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy. Jedną z głównych konsekwencji niedostosowania się do wspomnianych dyrektyw jest luka w prawie utrudniająca działalność asocjacji oraz organizacji na rzecz praw człowieka (chodzi o nieuznawanie organizacji za podmiot spraw sądowych), z czym w swojej działalności zetknęła się również Fundacja. Autorzy Raportu podkreślają również pilną potrzebę przyjęcia ustawy dot. mniejszości narodowych oraz etnicznych na Litwie oraz prowadzenia kampanii informacyjnych na temat dyskryminacji na rynku pracy oraz praw i wolności człowieka. Sytuacja praw człowieka na rynku pracy nadal pozostawia wiele do życzenia.

Eksperci Fundacji udzielili informacji dla autorów Raportu na temat dyskryminujących ogłoszeń o pracy, które są monitorowane przez Fundacje oraz pociągane do odpowiedzialności prawnej w razie potrzeby. W ciągu ostatnich kilku lat ilość ogłoszeń, zawierających dyskryminację ze względu na płeć, narodowość, wiek czy religię, znacznie zmalała. W Raporcie jest wspomniana również działalność prawna oraz informacyjna EFHR w obronie praw obywateli Litwy na rynku pracy. Fundacja udziela bezpłatnych konsultacji prawnych dla poszkodowanych oraz udostępnia broszury na temat dyskryminacji osób na rynku pracy. Z ulotką można zapoznać się tutaj.

Zapraszamy do zapoznania się z artykułem o Raporcie na stronie manoteises.lt po kliknięciu na tytuł: „Darbo dienos proga skelbiama ataskaita apie tautinių ir religinių mažumų padėtį Lietuvos darbo rinkoje“. 

[1]Str. 52, EN: http://manoteises.lt/wp-content/uploads/2014/05/Lithuania_EN.pdf
[2] Str 24, EN: http://manoteises.lt/wp-content/uploads/2014/05/Lithuania_EN.pdf
[3] Str 31, En: http://manoteises.lt/wp-content/uploads/2014/05/Lithuania_EN.pdf
[4] Str 34, En: http://manoteises.lt/wp-content/uploads/2014/05/Lithuania_EN.pdf

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Redakcja Wilnoteki nie ponosi odpowiedzialności za treści artykułów nadesłanych. 

Komentarze

#1 cieszy, ze coraz wiecej

cieszy, ze coraz wiecej organizacji naglasnia sprawy rasizmu, nietolerancji czy dyskryminacji. Jestesmy strasznie nieswiadomym społeczeństwem. Dyskryminacja nie dotyczy tylko pewnych zachowan wobec osob o innym kolorze skory, ale rowniez wobec saisada czy sasiadk iz naszej klatki schodowej. NIe zatrudnie, bo wiek nie ten, nie ztrudnie bo kobieta Itd. Osoby, któe tego doswiadcza milcza i robia kolosalny blad. O tym trzeba mowic, trzeba walczyc. Im cieszej siedzimy, tym wieksza swobode dajemy osobom dyskryminujacym. Litwa nadal zyje w jakims zacofaniu i braku swiadomosci wsrod spoelczenstwa.

Sposób wyświetlania komentarzy

Wybierz preferowany sposób wyświetlania odpowiedzi i kliknij "Zachowaj ustawienia", by wprowadzić zmiany.