Nowy numer „Znad Wilii”

- felieton pt. „Polskie media na Litwie” Romuald Mieczkowski zadaje pytanie, czy media polskie przetrwają, a jeśli tak to które z nich? Przedstawia problematykę i dane, zastanawia się nad ich przyszłością
- relacja z XIX Międzynarodowych Spotkań Poetyckich „Man Nad Wilią”, których uczestnicy zastanawiali się, czy w dzisiejszych czasach pisarstwo polskie może istnieć poza granicami Polski
- w cyklu „W bałtyckim kręgu” Tadeusz Zubiński, w artykule „Ulmanis a Polska i Polacy”, pisze o relacjach z Łotwą
- prof. Mieczysław Jackiewicz w swych wspomnieniach „Wilno Zarzecze” niezwykle sugestywnie przywołuje obraz przedwojennej ulicy Połockiej
- do Paktu Ribbetropp-Mołotow, jako najtragiczniejszego ciosu, zadanemu Polakom, nawiązuje Wacław Podbereski
- Henryk Czarniawski odwołuje się w swych wspomnieniach do epizodów z czasów wojny w Wilnie i na Wileńszczyźnie
- w „Kawiarni Literackiej” znajdziemy nowe wiersze Władysława Zajewskeigo oraz białoruskiego poety Eduarda Akulina
- z okazji 150 urodzin Maironisa esej Józefa Szostakowskiego zatytułowany „Romantyczny twórca Litwy”
fragment powieści dokumentalnej „Litwini nad morzem Łaptiewych” Dalii Grinkeviciute

1. Romuald Mieczkowski „Na litewskim paszporcie”. Zbiór 134 wierszy z ostatnich 2-3 lat. Na planie pierwszym są kwestie tożsamości, spuścizny dziejowej, szukania ojczyzny przez tych, których dzisiejsze uwarunkowania usiłują odciąć od wielowiekowych korzeni. Z echami WKL, które kształtowało charakter Wilna. Z szukaniem odpowiedzi na pytanie: co dziś oznacza pisać po polsku na Litwie i gdziekolwiek bądź poza Polską. W wydaniu - 28 fotografii Wilna.
2. „Przenieść Wilno do serca. Portret Miasta.”. Poezja Polaków (z Polski i emigracji), Litwinów, Białorusinów, Tatara, Rosjanina, Czecha i Estończyka, tworzy unikalny Portret Miasta z najpiękniejszymi wierszami 50 autorów. Są to m.in.: Ihar Babkou, Tadeusz Chabrowski, Leszek Długosz, Vytautas Landsbergis, Marcelijus Martinaitis, Henryk Mażul, Zianon Paźniak, Wojciech Piotrowicz, Alicja Rybałko, Ramute Skucaite, Józef Szostakowski, Tomas Venclova, Sławomir Worotyński. W opracowaniu zamieszczono oddzielne wklejki z 24 fotografiami Wilna.
3. Romuald Mieczkowski „Nikt nie woła”. 82 wiersze ukazują Wilno, widziane przez Polaka, mocno związanego z tym Miastem. Dostrzega on złożoność nieodwracalnych zmian, stara się uzmysłowić sens wielkich i małych, straconych i pozyskanych Ojczyzn. Wilno w tych wierszach bywa zawsze, nawet gdy mowa jest o czymś innym. To widzenie świata dopełniają fotogramy autorstwa poety, którymi szkicuje Miasto, potraktowane jako otoczka dla zawartych przeżyć.
4. Romuald Mieczkowski „Objazdowe kino i inne opowiadania wileńskie”. Literatury o Wilnie i Wileńszczyźnie powstało niemało. Cieszyła się ona sympatią przed wojną, istniała w okresie cenzury w PRL'u, temat podejmowano na emigracji. Po wojnie w większości opisywała wojenną gehennę, życie na obczyźnie. A co działo się na terenach na Wschodzie, na których pozostali Polacy? Świadectw takich niewiele. Szczególnie, jeśli chodzi o dokonania, tworzone przez naocznych świadków. Niektóre opowiadania obrazują trudny świat człowieka, wychowanego w polskiej tradycji, ale żyjącego w twardych sowieckich realiach. Zdarzenia, mimo fabuły literackiej, są rodzajem dokumentu, bowiem ludzie noszą swe prawdziwe nazwiska. To hołd, oddany rodzinie i krewnym. Dzięki jednemu opowiadaniu dziadkowie autora, państwo Piotrowscy pośmiertnie zostali upamiętnieni za uratowanie podczas wojny rodziny żydowskiej. Jest to próba przypomnienia o nas, Polakach na Wileńszczyźnie, o naszych dziejach, snach i oczekiwaniach. W książce autor zawarł drogie dla niego zdjęcia z archiwum rodzinnego.