Sękacz litewski – na znaczku pocztowym
Nakład znaczka z sękaczem – 40 tys. egzemplarzy, wartość nominalna – 0,55 euro.
Informacje o wypiekaniu sękaczy w Europie pochodzą z XV wieku. Zajmowali się tym zakonnicy, którzy pilnie strzegli tajemnicy receptur wypiekanych smakołyków.
Szacuje się, że obecnie na świecie istnieje około 60 różnych przepisów sękacza, mogą więc różnić się zarówno wyglądem, jak i smakiem.
Podstawowe składniki litewskiego sękacza to mąka pszenna, cukier lub miód, jajka, masło i śmietana. Wypiekany jest na obracającym się rożnie nad otwartym ogniem.
Przypuszcza się, że na Litwę przysmak ten przywędrował z Niemiec w II połowie XIX wieku. Zaczęto go wtedy wypiekać na dworach i plebaniach.
W niektórych regionach na Litwie nazwa sękacza to „bankuchenas” – od niemieckiego „Baumkuchen” (pol. ciasto-drzewo).
Sękacze należą do najsłynniejszych wypieków litewskiego dziedzictwa kulinarnego. Często spotyka się je na stołach podczas wesel, chrzcin czy jubileuszy.
W 2015 roku na Litwie upieczono największy na świecie sękacz. Trafił do Księgi Rekordów Guinessa – ważył 85,8 kg, mierzył 3,72 m wysokości, a obwód w najgrubszym miejscu wynosił 3,02 m. Do jego wypieku zużyto 1 700 jaj, 64 kg mąki, 48 kg cukru, 45 kg masła i 29 kg śmietany. Sękacz-gigant w specjalnie zaprojektowanym piecu upieczony został w ciągu 1 godziny i 40 minut.
„Znaczek z sękaczem” należy do wydawanej od 2016 roku przez Pocztę Litewską serii „Dziedzictwo kulinarne”. Jako pierwszy w tej serii ukazał się znaczek, na którym przedstawiono jeden z najstarszych deserów kuchni litewskiej – ogórki ze świeżym miodem, jako drugi – w 2020 roku – znaczek z niezwykle popularnym chłodnikiem litewskim.
Fot. post.lt
Na podstawie: post.lt, 15min.lt
