„Skok” Giedrė Žickytė z nagrodą 36. Warszawskiego Festiwalu Filmowego
Nagrodę dla filmu Giedrė Žickytė przyznał jury w składzie: Jan Kidawa-Błoński (Polska), Martichka Bozhilova (Bułgaria) i Masha Kondakova (Ukraina/Francja).
„Skok” to najnowszy film G. Žickytė. Litewsko-łotewsko-francuska produkcja opowiada jedną z najgłośniejszych historii z czasów Związku Radzieckiego. W 1970 roku radziecki statek rybacki zgodnie z porozumieniem w sprawie łowienia ryb znajdował się na wodach Atlantyku u wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. W pewnym momencie do burty podpłynął amerykański statek straży przybrzeżnej. Podczas rozmowy między dowódcami, jeden z marynarzy – litewski radiotelegrafista Simas Kudirka – przeskoczył z radzieckiego statku na amerykański i rozpaczliwie błagał o azyl polityczny. Amerykanie nie mogli przyznać S. Kudirce azylu i jednocześnie nie chcieli oddać go Sowietom. Na Wschodzie czekał bowiem na niego sąd i perspektywa surowego wyroku.
Źródło: YouTube/MetFilmSales
Giedrė Žickytė studiowała dziennikarstwo, reżyserię filmową i telewizyjną, a dyplom uzyskała w dziedzinie sztuk wizualnych na Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie. Jej filmy dokumentalne były prezentowane i nagradzane na wielu międzynarodowych festiwalach. Najsłynniejszy z nich – „Jak graliśmy rewolucję” z 2011 roku był nominowany do najważniejszej litewskiej nagrody filmowej Srebrny Żuraw w 2012 roku. Jest także współautorką (wraz z Maite Alberdi) filmu „Yo no soy de aquí” (2016), który był nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej, a jej „Meistras Ir Tatjana” (2014) zdobył kilka Litewskich Nagród Filmowych.
Warszawski Festiwal Filmowy to odbywający się od 1985 roku doroczny, międzynarodowy konkurs prezentujący nowe filmy kina europejskiego i światowego. W 2009 roku wszedł do elitarnego grona wydarzeń, akredytowanych przez Międzynarodową Federację Stowarzyszeń Producentów Filmowych jako międzynarodowe konkursowe festiwale filmowe – obok festiwali takich jak Cannes, Wenecja, Berlin, Locarno, San Sebastian, Karlowe Wary, Tokio, Moskwa, Mar del Plata, Montreal, Szanghaj, Kair, Goa czy Tallinn.
W trakcie festiwalu odbywa się plebiscyt publiczności. Tradycją WMFF jest to, że zwycięskie filmy, które przed imprezą nie miały polskiego dystrybutora, znajdują go i są potem wyświetlane w polskich kinach.
Na podstawie: wff.pl, facebook.com, pl.wikipedia.org
