Swietłana Aleksijewicz obejrzy w Wilnie spektakl o sobie

Spektakl Eimuntasa Nekrošiusa „Cinkas” to wielki powrót reżysera do Teatru Młodzieżowego, w którym pod okiem Dalii Tamulevičiūtė stawiał swoje pierwsze reżyserskie kroki. Jego najnowsza produkcja, której premiera odbyła się 29 listopada 2017 roku, została oparta na książkach Swietłany Aleksijewicz „Cynkowi chłopcy” i „Czarnobylska modlitwa”. W jego centrum reżyser umieścił samą pisarkę (w tej roli Aldona Bendoriūtė), której widz towarzyszy od dzieciństwa po dorosłe życie zawodowe. Jak informują twórcy spektaklu, „to podróż samotnego twórcy mającego jeden cel – rozminować człowieka jak pole minowe. I zeznawać prawdę nie faktów historycznych, ale uczuć”.

Urodzona w Stanisławowie Swietłana Aleksijewicz w swojej twórczości porusza przede wszystkim tematykę II wojny światowej, sowieckiej interwencji w Afganistanie, katastrofy w Czarnobylu, samobójstw. Jest krytycznie nastawiona do prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki, krytykuje go, przez co jej książki są wydawane wyłącznie za granicą. Sama autorka mieszkała we Włoszech, w Paryżu, Monachium i Szwecji, jednak w 2013 roku wróciła na Białoruś i osiadła na stałe w Mińsku.

Aleksijewicz otwarcie wyraża też swoje stanowisko w sprawie sytuacji politycznej i społecznej w dzisiejszej Rosji, ograniczeń praw człowieka i innych drażliwych kwestii z historii i teraźniejszości. Za swoją krytyczną postawę była wielokrotnie atakowana przez oficjalne rosyjskie media, nieraz nazywano ją nawet „zdrajczynią ojczyzny”. 

Aleksijewicz przez wiele lat podróżowała po Europie i byłych republikach radzieckich, zbierając opowieści zwykłych ludzi o najstraszniejszych wydarzeniach z czasów sowieckich. Z tych relacji powstały jej najsłynniejsze książki: „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” (1985), „Ostatni świadkowie” (1985), „Cynkowi chłopcy” (1989), „Czarnobylska modlitwa”, „Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka” (2013). Za swoją pracę literacką i reporterską w 2015 roku otrzymała Nagrodę Nobla.

Na podstawie: jaunimoteatras.lt, wikipedia.pl