W adhortacji papieża – bez przełomu w sprawie święceń
Adhortacja, zawierająca podsumowanie synodu biskupów, który odbył się w październiku zeszłego roku, zaczyna się od słów: „Umiłowana Amazonia ukazuje się przed światem z całym swoim blaskiem, dramatem, swoją tajemnicą”. Wnioski papież zawarł, pisząc o marzeniu społecznym, kulturowym, ekologicznym i kościelnym.
W części „Marzenie kościelne” Franciszek wskazał, że Kościół jest „powołany, by iść z ludami Amazonii”. Przywołał słowa św. Jana Pawła II o tym, że głosząc Ewangelię, Kościół „nie zamierza zaprzeczać autonomii kultury i przeciwnie, ma dla niej największy szacunek”.
Wezwał: „Nie kwalifikujmy pospiesznie jako przesądu lub pogaństwa pewnych wyrazów religijnych, rodzących się spontanicznie z życia ludów”.
Następnie papież przyznał, że duszpasterstwo Kościoła w Amazonii jest słabo obecne. Wśród przyczyn wymienił ogromny teren, trudny dostęp do wielu miejsc, wielką różnorodność kulturową, poważne problemy społeczne, a także wybór niektórych ludów, by żyć w odosobnieniu. „Nie możemy być na to obojętni i wymaga to od Kościoła jednoznacznej i śmiałej odpowiedzi” – dodał.
Franciszek za konieczne uznał zapewnienie większej częstotliwości odprawiania mszy, nawet we wspólnotach najbardziej oddalonych i ukrytych. Wskazał wyraźnie, że wyłączny charakter, otrzymany w święceniach, uzdalnia tylko kapłana do przewodniczenia Eucharystii.
Podkreślił, że w szczególnych warunkach Amazonii, zwłaszcza w jej puszczach i miejscach bardziej odległych, należy znaleźć sposób na zapewnienie posługi kapłańskiej.
Wyjaśnił, że świeccy mogą głosić Słowo Boże, uczyć, organizować swoje wspólnoty, sprawować niektóre sakramenty. Zarazem trzeba zdaniem papieża pilnie sprawić, aby ludy amazońskie nie były pozbawione Eucharystii. Wskazał rozwiązanie, apelując do biskupów, aby zachęcali misjonarzy do wyboru Amazonii jako miejsca posługi.
W adhortacji papież rozważa też kwestię „siły i daru kobiet”. Przypomniał, że w Amazonii są wspólnoty, które utrzymały się i przekazywały wiarę przez długi czas, chociaż przez dziesięciolecia nie było tam żadnego kapłana. Było to możliwe – podkreślił – dzięki obecności „mężnych i wielkodusznych kobiet, które chrzciły, katechizowały, uczyły się modlić, były misjonarkami”.
Przestrzegł przed myśleniem, że można by kobietom udzielić statusu i większego udziału w Kościele tylko wtedy, gdyby otrzymały dostęp do sakramentu święceń.
Wskazał, że kobiety powinny mieć dostęp do funkcji i posług kościelnych, które „nie wymagają sakramentu święceń i pozwalają im lepiej wyrazić ich własną rolę”.
Streszczenie adhortacji „Querida Amazonia” można znaleźć tutaj.
Na podstawie: PAP, vaticannews.va
