W Warszawie powstanie sanktuarium Prymasa Tysiąclecia
Budowa świątyni jest planowana na działce sąsiadującej z Instytutem Prymasowskim. Projekt budynku sanktuarium i jego zaplecza jest już gotowy. Grunt pod budowę przekazali prywatni fundatorzy, którym zależało na powstaniu w tym miejscu obiektu dedykowanego Prymasowi Tysiąclecia. Obecnie trwa jedynie oczekiwanie na pozwolenie na budowę, które ma wydać Urząd Miasta Warszawy. Budowę będzie finansować diecezja warszawsko-praska. Sanktuarium nie będzie nową parafią, tylko kościołem rektorskim, a jego działalność ma być skierowana do małżeństw, rodzin oraz różnych wspólnot i grup parafialnych, które były w obszarze szczególnej troski duszpasterskiej prymasa.
Choszczówka, gdzie mieści się obecnie siedziba Instytutu Prymasowskiego, była ulubionym miejscem odpoczynku kard. Prymasa Wyszyńskiego od bieżących obowiązków. Do dziś w tym miejscu działa ośrodek rekolekcyjny, tu też znajduje się wiele pamiątek po Prymasie.
Powstające sanktuarium ma być pierwszym pod wezwaniem kard. Stefana Wyszyńskiego.
Przypomnijmy, beatyfikacja kard. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Polski, odbędzie się 7 czerwca 2020 roku na placu Piłsudskiego w Warszawie.
Promulgacji dekretu beatyfikacyjnego dokona wysłannik papieża Franciszka, którym będzie prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Becciu.
Kard. S. Wyszyński zmarł 28 maja 1981 roku. Za życia i po śmierci cieszył się opinią świętości.
Osiem lat po śmierci w Warszawie rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. W październiku 2019 roku Watykan doniósł o jego zakończeniu. Tak więc trwał 30 lat. Watykan poinformował, że zaaprobowany przez papieża Franciszka dekret dotyczy cudu uzdrowienia, przypisywanego wstawiennictwu Prymasa Tysiąclecia. W styczniu ub. r. komisja lekarzy w watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zatwierdziła dokumentację dotyczącą cudu. Następnie dekret zaakceptowała komisja teologów. Ostatnim etapem była aprobata decyzji o ogłoszeniu ks. Wyszyńskiego błogosławionym przez komisję kardynałów i biskupów.
Media informowały wcześniej, że niewytłumaczalne z medycznego punktu widzenia uzdrowienie dotyczy 19-latki ze Szczecina, która w 1988 r. zachorowała na nowotwór tarczycy i nie dawano jej szans na przeżycie. Wtedy grupa sióstr zakonnych i innych osób rozpoczęła modlitwy o uzdrowienie za wstawiennictwem prymasa Stefana Wyszyńskiego. Uzdrowienie nastąpiło nagle i zostało uznane za trwałe.
Postulatorem generalnym procesu beatyfikacyjnego był o. Zbigniew Suchecki OFM Conv. Relatorem w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych o. Zdzisław Kijas OFM Conv.
Stefan Wyszyński urodził się w 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia 1924 r. został wyświęcony na kapłana. Po czterech latach studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Społecznych uzyskał stopień doktora.
Podczas II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się m.in. we Wrociszewie i w założonym przez matkę Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą. W okresie Powstania Warszawskiego ks. Wyszyński pełnił obowiązki kapelana grupy „Kampinos” AK. 25 marca 1946 Pius XII mianował go biskupem lubelskim (sakrę nominat przyjął 12 maja tegoż roku), a 22 października 1948 powołał go na arcybiskupa Gniezna i Warszawy oraz Prymasa Polski. Na konsystorzu 12 maja 1953 r. papież włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego, ale ówczesne władze nie zezwoliły nowemu purpuratowi na wyjazd do Rzymu po odbiór insygniów kardynalskich. Przyjął je z rąk Piusa XII dopiero 18 maja 1957 r.. W coraz bardziej narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia „Porozumienia”, które 14 lutego 1950 r. podpisali przedstawiciele Episkopatu i władz państwowych. Mimo to, sytuacja coraz bardziej się zaostrzała i 25 września 1953 r. prymas został aresztowany i internowany. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w Bieszczadach.
W ostatnim miejscu internowania napisał tekst odnowionych Ślubów Narodu, wygłoszonych następnie na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r. jako Jasnogórskie Śluby Narodu. 26 października 1956 ks. prymas wrócił do Warszawy z internowania. W latach 1957-1965 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. W okresie rodzącej się „Solidarności” pozostawał ośrodkiem równowagi i spokoju społecznego.
Prymas S. Wyszyński był głównym organizatorem obchodów Millenium Chrztu Polski w 1966 roku.
Zmarł 28 maja 1981 r. w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Jego pogrzeb 31 maja stał się wielkim wydarzeniem patriotycznym i manifestacją poparcia głoszonych przez niego idei. Na uroczystości na placu Zwycięstwa w Warszawie, którym przewodniczył watykański sekretarz stanu kardynał Agostino Casaroli, przybyło kilkaset tysięcy ludzi. Został pochowany w archikatedrze św. Jana w Warszawie.
Na podstawie: PAP, instytut-wyszynskiego.pl, KAI, episkopat.pl, IAR
