Współpraca Pałacu Władców w Wilnie z Zamkiem w Mirze

Zamek Dolny w Wilnie otrzymał niedawno nową nazwę Pałacu Władców. Nie oznacza to zatarcia jego historii i zasług tych którzy go dawno temu zbudowali. Dla przypomnienia tym co niewiedzą jak powstał i kto go budował.Zamek Dolny w Wilnie jest– rekonstrukcją dawnej siedziby Wielkich Książąt Litewskich i KRÓLÓW POLSKICH wchodząca w skład zespołu zamkowego w Wilnie.
Powstał za panowania ALEKSANDRA JAGIELOŃCZYKA w stylu późnogotyckim pomiędzy katedrą i Zamkiem Górnym. KRÓL ZYGMUNT I STARY polecił przebudować zamek w stylu renesansowym, w związku z czym przy budowie pracowali architekci: Bartolommeo Berrecci, Bernardino Zanobi de Gianotis i Benedykt Sandomierzanin.Za panowania ZYGMUNTA II AUGUSTA dobudowano w 1544 roku renesansowe skrzydło zwane Pałacem Nowym. Pracami kierował Giovanni Cini przy udziale Giovanniego Marii Mosca Padovano i Filippo Bartolommeo da Fiesole. Spełniał rolę pałacu wielkoksiążęcego i REZYDENCJI KRÓLÓW RZECZPOSPOLITEJ OBOJGA NARODÓW, państwa federacyjnego złożonego z KORONY KRÓLESTWA POLSKIEGO i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1610 r. podczas pobytu ZYGMUNTA III WAZY spłonął, po czym został odnowiony w stylu manierystycznym. W 1624 r. został przebudowany pod kierunkiem Costante Tencalla w stylu wczesnobarokowym.Zniszczony przez Rosjan w czasie najazdu w latach 1655–1661, nie został odbudowany i popadał w coraz większą ruinę. Po zajęciu Wilna przez Rosję w czasie III rozbioru Polski (1795) jego pozostałości zostały rozebrane przez władze carskie (na polecenie gubernatora Fryzela z 1797 r.) w latach 1799–1803. Materiał rozbiórkowy został wykorzystany do budowy domów. Zachował się jedynie fragment skrzydła wschodniego sprzedany żydowskiemu kupcowi Abrahamowi Schlossbergowi, który przebudował je na dom mieszkalny. Po powstaniu listopadowym budynek przejęły władze carskie, które przekształciły teren w twierdzę. Teraz został zrekonstruowany.

Historia Zamku w Mirze:Budowę zamku rozpoczął na przełomie XV i XVI wieku, w stylu gotyckim starosta brzeski i kowieński Jerzy Illinicz. Około 1568 mirski zamek na mocy testamentu wnuka Jerzego Illinicza przeszedł w ręce książąt Radziwiłłów, którzy przebudowali go w stylu renesansowym. Wzdłuż wschodnich i północnych ścian zamku powstał pałac. Gipsowe fasady zostały udekorowane wapiennymi portalami, płytami, balkonami i gankami.Forteca była niszczona przez Szwedów w 1655 i 1706. Odbudowana stała się rezydencją m.in. wojewody wileńskiego Karola Stanisława Radziwiłła, który znany był z wystawnych uczt.
W epoce napoleońskiej zamek został opuszczony i częściowo zniszczony. W końcu XIX wieku budowla została ponownie odnowiona i zamieszkana. W 1813 po śmierci Dominika Radziwiłła zamek został przekazany jego córce Stefanii i jej mężowi Ludwigowi zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg, a następnie w ręce ich córki Marii, która poślubiła księcia Chlodwiga Hohenlohe-Schillingfurst. Ich syn Maurice Hohenlohe-Schillingfurst sprzedał zamek w 1895 Mikołajowi Światopełk-Mirskiemu, herbu Białynia. Syn Mikołaja Michał Światopełk-Mirski rozpoczął przebudowę zgodnie z planami Teodora Bursze z l. 1923-1924. Rodzina Światopełk-Mirskich miała w posiadaniu zespół obiektów do 1939.

Ładny ten zamek na zdjęciu.