czerwiec
Światowy Dzień Sprzeciwu wobec Pracy Dzieci
W Polsce: Święto Biura Ochrony Rządu
Witold Hulewicz, pseudonimy Olwid i Grzegorz - polski poeta, krytyk literacki, tłumacz i wydawca. Urodził się 26 listopada 1895 r. w Kościankach. Podczas I wojny światowej był wcielony do armii niemieckiej i skierowany na front francuski, po powrocie i po wybuchu powstania wielkopolskiego walczył po stronie powstańców. Dalsze studia kontynuował na Uniwersytecie Poznańskim i na Sorbonie w Paryżu. Witold Hulewicz był współwydawcą "Zdroju" - dwutygodnika literackiego utworzonego wraz z braćmi Jerzym i Bohdanem, przy wsparciu Stanisława Przybyszewskiego. W 1916 r. w Poznaniu założyli Spółkę Wydawniczą "Ostoja". Utrzymała się tylko do 1922 r. - popadła w długi i na ich pokrycie Hulewiczowie zmuszeni byli sprzedać majątek rodowy Kościanki koło Strzałkowa. Jeszcze w roku 1921 r. wraz z bratem Jerzym byli inicjatorami utworzenia poznańskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich. Jako poeta Witold Hulewicz pozostawał pod wpływem ekspresjonistów, publikował swoje wojenne utwory w "Zdroju", wydane potem w 1921 r. w tomiku liryków "Płomień w garści", w 1927 r. opublikował powieść biograficzną o Beethovenie - "Przybłęda Boży", tłumaczył m.in. Tomasza Manna, Johanna Goethego oraz swego przyjaciela - Rainera Rilkego. W 1925 r. Hulewicz przeniósł się do Wilna. W klasztorze pobazyliańskim w Wilnie odkrył pomieszczenie, w którym władze carskie więziły filomatów, w tym młodego Mickiewicza, urządzał tam "Literackie Środy". Był współzałożycielem i sekretarzem wileńskiego Związku Zawodowego Literatów Polskich. Od grudnia 1927 r. był kierownikiem programowym Rozgłośni Wileńskiej Polskiego Radia. Hulewicz był autorem pierwszego, napisanego specjalnie dla radia, słuchowiska radiowego "Pogrzeb Kiejstuta", napisał także opracowanie teoretyczne na temat tej formy radiowej pt. "Teatr wyobraźni". Podczas II wojny światowej był redaktorem naczelnym wydawanego w Warszawie pisma "Polska żyje". 2 września 1940 r. został aresztowany przez Niemców, 12 czerwca 1941 r. - rozstrzelany. Witold Hulewicz pochowany jest na Cmentarzu w Palmirach.