czerwiec
Międzynarodowy Dzień Planetoid
W Polsce: Święto Centrum Zarządzania Kryzysowego Ministerstwa Obrony Narodowej
Czesław Miłosz - wybitny polski poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz, prawnik i dyplomata, laureat Nagrody Nobla. Urodził się 30 czerwca 1911 r. w Szetejniach na Litwie. Ukończył wileńskie Gimnazjum im. Zygmunta Augusta. Jako poeta zadebiutował w 1930 r. na łamach uniwersyteckiego pisma „Alma Mater Vilnensis” wierszami „Kompozycja” i „Podróż”. Był członkiem grupy poetów Żagary i współtwórcą pisma o tej samej nazwie. Podczas okupacji uczestniczył w podziemnym życiu kulturalnym Warszawy. Tu, pod pseudonimem Jan Syruć, opublikował „Wiersze”. Po wojnie pracował jako dyplomata. Był attache kulturalnym PRL w Nowym Jorku, następnie sekretarzem ambasady w Paryżu. W 1951 r. poprosił o azyl na Zachodzie. Przebywał we Francji, a w 1960 r. przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał literaturę słowiańską na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley oraz na Harvardzie. Za granicą tworzył głównie poezję, bardzo różnorodną, choć największe uznanie zyskały jego wiersze polityczne. W 1980 r. za całokształt twórczości Miłosz otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Rok później odebrał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1989 r. doktorat honoris causa przyznał mu Uniwersytet Jagielloński. Od 1994 r. Czesław Miłosz zamieszkał w Krakowie. Zmarł 14 sierpnia 2004 r. w Krakowie, został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce. Był honorowym obywatelem Litwy, Krakowa, Sopotu i Wilna. Został nagrodzony Nagrodą Obojga Narodów przyznawaną przez Prezydium Zgromadzenia Poselskiego Sejmu RP i Sejmu Republiki Litewskiej. Fot. Czesław Miłosz, wilnoteka.lt