grudzień
Wigilia Bożego Narodzenia
Opłatek wigilijny jest symbolem pojednania i przebaczenia, znakiem przyjaźni i miłości. Dzielenie się nim na początku wieczerzy wigilijnej wyraża chęć bycia razem. Tradycja łamania się opłatkiem swoje korzenie ma w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Nie miała początkowo związku z Bożym Narodzeniem, była symbolem komunii duchowej członków wspólnoty. Zwyczaj błogosławienia chleba nazywano „eulogiami”. Z czasem na wigilijną mszę przynoszono chleb, który błogosławiono i którym się dzielono. Zabierano go też do domów dla chorych czy tych, którzy z różnych powodów nie byli w kościele, przesyłano krewnym i znajomym. Praktyka przesyłania sobie chleba, popularna w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, zanikać zaczęła w IX w. na mocy dekretów synodów karolińskich, które chciały zachować zacierającą się różnicę między opłatkiem konsekrowanym a pobłogosławionym. Opłatki wypiekano przy klasztorach i kościołach. Używano w tym celu specjalnych metalowych form, do których wlewano ciasto. Na początku XIX w. popularne stały się ozdoby z opłatka, które zawieszano nad stołem wigilijnym. Miały zapewnić szczęście i powodzenie w nadchodzącym roku. Dzisiaj do wyrobu opłtków służą maszyny piekące. Bez opłatka nie byłoby poczucia prawdziwej wigilii, poczucia przebaczenia i pojednania. Fot. archiwum Wilnoteki
-- brak --