kwiecień
w Polsce: Dzień Ludzi Bezdomnych
Helena Stankiewicz - polska działaczka społeczna, pisarka, autorka wspomnień i wierszy, żołnierz Armii Krajowej Okręgu Wileńskiego, urodziła się 7 lipca 1904 r. w Duksztach, zmarła 14 kwietnia 1996 r. w Warszawie. Była prawnuczką Tomasza Zana "Promienistego" (1796-1855), bliskiego przyjaciela Adama Mickiewicza. Do wybuchu I wojny światowej (1914 r.) mieszkała w majątku swego ojca w Poniemuniu na Litwie, następnie z rodziną w Rosji, gdzie przebywała do wybuchu rewolucji październikowej. Do Polski powróciła w 1919 r. Uczyła się w gimnazjum polskim w Kownie. Po maturze, w 1925 r. studiowała na wydziale rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1926 r. wyszła za mąż za Kazimierza Stankiewicza i zamieszkała z mężem w majątku Berżeniki na Litwie. Urodziły się dzieci: Maria, Krystyna i Józef. Po wybuchu II wojny światowej cała rodzina została zmuszona do opuszczenia majątku i zamieszkania w Wilnie. W tym czasie Helena Stankiewicz brała czynny udział w działalności AK. W 1945 r. Kazimierz Stankiewicz został wywieziony do łagru sowieckiego w Saratowie (skąd wrócił w 1949 r.), a reszta rodziny znalazła się w Warszawie. Po wojnie pracowała jako kierowniczka stołówki i magazynierka w magazynie narzędzi medycznych. Pochowana 18 kwietnia 1996 r. na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Na początku lat 90. XX wieku w Londynie ukazały się wspomnienia Heleny z Zanów Stankiewiczowej pt. "Pani na Berżenikach", spisane przez Wojciecha Wiśniewskiego. Publikacja, bogato ilustrowana fotografiami archiwalnymi, stanowi niezwykłe świadectwo historii ziemiaństwa polskiego na Wileńszczyźnie w II Rzeczypospolitej, a potem w powojennej Polsce. Jest także historyczną opowieścią o losie rodu Zanów. Uzupełnia ją korespondencja autorki z Czesławem Miłoszem. Fot. Mariusz Kubik, http://mariuszkubik.pl
Anonse: