kwiecień
Międzynarodowy Dzień Świadomości Zagrożenia Hałasem
Światowy Dzień Malarii
Międzynarodowy Dzień DNA
Jan Szczepan Otrębski - polski polonista i językoznawca o międzynarodowym uznaniu, autor ponad 300 prac naukowych z zakresu m.in. slawistyki i bałtystyki (w tym języka staropruskiego. Urodził się 8 grudnia 1889 r. w Pilicy. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Jego praca napisana w wakacje 1912 r. "Zarys białoruskich gwar guberni Wileńskiej" przyniosła mu w 1913 r. złoty medal oraz zwolnienie z obowiązku pisania pracy kandydackiej (kończącej normalnie studia). Po wyjeździe do Lipska na stypendium wrócił i objął katedrę historii języka polskiego na UW. W 1920 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim otrzymał tytuł doktora filozofii za pracę "Przyczynki do gramatyki porównawczej języków indoeuropejskich". W 1921 r. został zastępcą profesora językoznawstwa indoeuropejskiego i filologii sanskryckiej na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1924 r. uzyskał habilitację u Jana Michała Rozwadowskiego na UJ. W tym samym roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Od 1928 r. roku współpracował z Komisją Językową PAU w Komitecie Ortograficznym. W 1930 r. został profesorem zwyczajnym. 15 kwietnia 1934 r. został członkiem korespondentem PAU. Został dziekanem wydziału humanistycznego Uniwersytetu Stefana Batorego. Zasiadał też we władzach Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej. Mimo wojny w 1944 r. objął kierownictwo katedry językoznawstwa. Był też członkiem Instytutu Języka Litewskiego i uczestniczył w opracowaniu Słownika języka litewskiego. Lituanistyka była jedną z jego największych pasji. W 1958 r. otrzymał od Rady Państwa PRL krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski za monumentalną trzytomową Gramatykę Języka Litewskiego. Była to pierwsza tak poważna praca na ten temat i sami Litwini żartowali, że potrzeba było Polaka, żeby im usystematyzował gramatykę. W 1945 r. po wysiedleniu, wraz z innymi Polakami z Wilna, profesor Otrębski przeniósł się do Poznania. Na Uniwersytecie Adama Mickiewicza objął katedrę slawistyki, a w 1947 r. nowo utworzoną katedrę filologii bałtyckiej. Na stanowisku pozostał do przejścia na emeryturę w roku 1960. Zmarł 26 kwietnia 1971 r. w Poznaniu. Był ceniony na całym świecie. Wykładał między innymi w Berlinie, Moskwie, Pradze, Uppsali, Sztokholmie i Wiedniu. W 1949 r. zainicjował międzynarodowe czasopismo "Lingua Posnaniensis". Zajmował się także popularyzowaniem językoznawstwa przez odczyty i publikacje popularnonaukowe. Opublikował przeszło 300 prac naukowych i popularnonaukowych.
Anonse: