lipiec
Dzień Nikoli Tesli
Henryk Wieniawski - polski kompozytor, wirtuoz skrzypcowy. Urodził się 10 lipca 1835 r. w Lublinie. Pierwszą nauczycielką Henryka była jego matka, potem zaś uczył się u Jana Hornziela, skrzypka Teatru Wielkiego w Warszawie, i Stanisława Serwaczyńskiego, solisty i koncertmistrza Opery Budapeszteńskiej. W 1843 r., mając osiem lat, wyjechał do Paryża, gdzie studiował pod kierunkiem Lamberta-Josepha Massarta w Konserwatorium Paryskim. Konserwatorium ukończył jako 11-letni chłopiec w 1846 r. z I nagrodą i złotym medalem. W 1850 r. wraz z bratem Józefem rozpoczął działalność koncertową, występując początkowo we wszystkich większych miastach Imperium Rosyjskiego, następnie w wielu krajach europejskich, i wszędzie wzbudzając nieopisany entuzjazm. Wieniawski ceniony był nie tylko jako wirtuoz dysponujący fenomenalną techniką, ale także jako wielki liryk. W relacjach często opisywano go jako "poetę skrzypiec”. Był ostatnim wirtuozem skrzypiec, który przeszedł do historii muzyki również jako kompozytor. W jego utworach obecna jest brawurowa wirtuozeria i liryzm. Dzięki Wieniawskiemu do europejskiej literatury skrzypcowej wszedł polonez. Każdego roku przez 3-4 miesiące Henryk Wieniawski koncertował w różnych krajach Europy, głównie modnych kurortach. W 1872 r. po 12 latach opuścił Rosję i udał się z Antonem Rubinsteinem na wielkie tournée koncertowe po Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do Europy w 1874 r. podjął pracę pedagogiczną w konserwatorium w Brukseli. Wskutek nasilających się dolegliwości serca i nadmiernej otyłości w ostatnich latach życia koncertował na siedząco. Zmarł 31 marca 1880 r. w Moskwie. Pochowany został w Warszawie. W manifestacyjnym pogrzebie uczestniczyło 40 tysięcy osób.