Stefan Ehrenkreutz - polski historyk prawa, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, zwolennik linii politycznej Piłsudskiego, senator III i IV kadencji II Rzeczypospolitej, ostatni rektor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Urodził się 13 października 1880 r. w Łowiczu. W okresie międzywojennym Stefan Ehrenkreutz był także profesorem uniwersyteckim. Po I wojnie światowej zdobył zasługi jako założyciel archiwów państwowych. Jego specjalizacją naukową były: dawne polskie i litewskie prawo sądowe oraz ustroje państw Europy Wschodniej. Był także korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, członkiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie. W latach 1930-1938 zasiadał w Senacie. Był organizatorem i długoletnim prezesem zarządu Instytutu Naukowo-Badawczego Europy Wschodniej w Wilnie. Podczas II wojny światowej prof. Stefan Ehrenkreutz kierował w konspiracji Polskim Uniwersytetem Wileńskim, oficjalnie pełniąc funkcję stróża nocnego. Był autorem szeregu prac dotyczących Litwy i stosunków polsko-litewskich, jak choćby „Stan badań nad statutami litewskimi” oraz „Separatyzm, czy ciążenie Litwy ku Polsce po unii lubelskiej”. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Wilna w lipcu 1944 r. 28 sierpnia został on aresztowany przez NKWD i oskarżony o to, że "był przedstawicielem klasy panującej w Polsce przed rokiem 1939 r. i wrogiem państwa sowieckiego". Zmarł 20 lipca 1945 r. w szpitalu więziennym z wyczerpania organizmu.