Jan Kurczewski - prałat kapituły wileńskiej, historyk, pierwszy prezes Wileńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Urodził się 8 czerwca 1854 r. w Sołach. Ukończył seminarium duchowne w Wilnie, w 1879 r. został wysłany do Akademii Duchownej rzymskokatolickiej w Petersburgu. Ukończył ją zdobywając stopień magistra teologii. Został wyświęcony na kapłana i mianowany nauczycielem religii w II Gimnazjum w Wilnie oraz profesorem prawa kościelnego, kaznodziejstwa i historii kościoła w seminarium duchownym. Jednocześnie był prefektem w progimnazjum wileńskim. W początkach posługi księdza Kurczewskiego na czele diecezji stał sprzyjający caratowi prałat Piotr Żyliński. Za odmowę przyjęcia książek do nabożeństwa w języku rosyjskim, co uznano za "jawne wyrażenie pogardy dla języka rosyjskiego", Kurczewski został usunięty z gimnazjum i seminarium oraz wysłany na probostwo do Kiemieliszek, a następnie do parafii św.Jakuba w Wilnie. Kościół ten odrestaurował. W 1989 r. został mianowany przez biskupa Stefana Zwierowicza kanonikiem katedry wileńskiej, zaś w 1900 r. - prałatem. 17 września 1905 r. z rozporządzenia biskupa wileńskiego, Edwarda von Roppy, dokonał uroczystego poświęcenia Bazyliki Archikatedralnej w Białymstoku. Był protonotariuszem apostolskim. W 1901 r. otrzymał ponownie nominację na profesora prawa kanonicznego i historii Kościoła w seminarium duchownym. Wykładał język polski, kaznodziejstwo oraz filozofię scholastyczną. Stanowiska tego zrzekł się w roku 1911 r. i całkowicie poświęcił się pracy naukowej. Jako kaznodzieja, powoływany był przez biskupa Stefana Zwierowicza, a następnie przez biskupa Edwarda von Roppy, do towarzyszenia im podczas wizytacji kanonicznych diecezji wileńskiej. Jan Kurczewski był współpracownikiem Podręcznej Encyklopedii Kościelnej. Twórczość historiograficzna wyrosła głównie dzięki atmosferze, którą wytworzyło wówczas w Wilnie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, powstałe dzięki złagodzeniu kursu polityki wewnętrznej caratu po rewolucji 1905 r. W 1907 r. J. Kurczewski został prezesem Towarzystwa. W ostatnich latach życia Jan Kurczewski, z powodu złego stanu zdrowia, rzadziej pełnił posługę kapłańską, poświęcając się wyłącznie pracy naukowej. Zmarł na atak serca 30 lipca 1916 r. na ambonie w trakcie Mszy Świętej w Katedrze Wileńskiej. Fakt ten uwieńczono przez wmurowanie pod amboną tablicy upamiętniającej. Jan Kurczewski spoczywa przy kaplicy na cmentarzu na Rossie w Wilnie.