Ignacy Jan Paderewski - polski pianista, kompozytor, polityk, premier Polski, działacz niepodległościowy, profesor konserwatorium w Warszawie. Urodził się 6 listopada 1860 r. we wsi Kuryłówka na Podolu. W wieku 12 lat rozpoczął naukę w Instytucie Muzycznym noszącym potem nazwę Konserwatorium Warszawskie. Po jego ukończeniu utrzymywał się z grania na przyjęciach i weselach oraz nauki gry na fortepianie, komponował także własne utwory. Kontynuował naukę w Wiedniu u polskiego pianisty, kompozytora i nauczyciela Teodora Leszetyckiego. To właśnie on polecił go konserwatorium w Strasburgu, w którym Paderewski pracował w latach 1880-1888. W Wiedniu w 1887 r. zadebiutował własnym recitalem, a odniesiony sukces pozwolił mu na wyjazd do Paryża. W 1888 r. odbył się jego pierwszy duży koncert. Po serii koncertów Paderewski zyskał rozgłos i popularność. Pełnię tryumfu przyniosły mu koncerty w USA w latach 1891-1892, na które Paderewski musiał się udać ze względu na kłopoty finansowe. Potem na stałe zamieszkał w USA. Nazywany był największym mistrzem, królem pianistów, czarodziejem klawiatury. Po wybuchu I wojny światowej Paderewski razem z Henrykiem Sienkiewiczem organizował Komitet Pomocy Polskim Ofiarom Wojny w Vevey oraz Polski Komitet Ratunkowy w Londynie. Zaangażował się w prace Komitetu Narodowego Polskiego jako jego delegat w USA. Wkrótce powrócił do Polski. Po przyjeździe do Warszawy spotkał się z marszałkiem Piłsudskim i podjął się funkcji mediatora pomiędzy nim a obozem Dmowskiego. 16 stycznia 1919 r. został premierem, zachowując stanowisko ministra spraw zagranicznych. Wraz z Romanem Dmowskim reprezentował Polskę na konferencji w Paryżu - zakończonej podpisaniem traktatu wersalskiego kończącego I wojnę światową. Powrócił jednak do kraju po rozpoczęciu wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. Został wysłannikiem rządu polskiego do Ligi Narodów. Wkrótce jednak zrezygnował z tej funkcji w 1921 r. Także w 1921 r. zrezygnował z czynnego udziału w życiu politycznym i wznowił trasy koncertowe w USA, zajął się także działalnością charytatywną. Do polityki wrócił w połowie lat 30. Po wybuchu II wojny światowej Paderewski wszedł w skład władz Polski na uchodźstwie. Został przewodniczącym Rady Narodowej w Londynie, która stanowiła rodzaj emigracyjnego parlamentu. Jesienią 1940 r. 80-letni Paderewski powrócił do USA, gdzie, owacyjnie witany, wygłosił wiele przemówień radiowych. Ignacy Jan Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 r. w Nowym Jorku. Pochowano go na cmentarzu wojskowym Arlington w Waszyngtonie. W 1992 r. trumnę z jego prochami sprowadzono do Polski, gdzie spoczęła w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie.