luty
Dzień Myśli Braterskiej
Europejski Dzień Ofiar Przestępstw
Adam Bielkiewicz - znany polski chirurg, profesor anatomii na Uniwersytecie Wileńskim, twórca muzeum anatomicznego. Urodził się w 1797 r. w Wilnie w rodzinie nauczyciela muzyki. Po ukończeniu gimnazjum studiował medycynę na Uniwersytecie Wileńskim. W 1820 r. został prosektorem, a rok później otrzymał stopień medyka-chirurga i został członkiem Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego. Odbywał praktykę naukową w Petersburgu, w znanej klinice profesora Buscha, później pod kierownictwem profesora Bujalskiego w Moskwie. Po powrocie do Wilna w 1824 r. został adiunktem i prosektorem. Na uniwersytecie wykładał po polsku aż do zamknięcia Uniwersytetu Wileńskiego. Wykonywał badania i eksperymenty na zwierzętach żywych. Dla dobra nauki, ryzykując zakażeniem, robił sekcje zwłok zmarłych wskutek rozmaitych chorób infekcyjnych, w tym zmarłych na wściekliznę. W 1827 r. został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Wileńskiego. Po zamknięciu Uniwersytetu Wileńskiego Bielkiewicz został profesorem Akademii Medyczno-Chirurgicznej, gdzie jeszcze bardziej rozwinął swoje umiejętności chirurga: przygotował 700 preparatów anatomii zwyczajnej i patologicznej, bez których wykładowcom trudno było prowadzić zajęcia praktyczne ze studentami. Przeprowadził liczne badania chorych z wadami serca. Wileński chirurg był nie tylko cenionym znawcą anatomii, ale słynął także z jakościowego sposobu przygotowania szkieletów, ich bielenia i sztucznego powiązania stawów. Zainteresowania profesora obejmowały również biologię. Zbierał i klasyfikował rośliny i owady występujące na Litwie. Był prekursorem ornitologii, opisywał zachowanie się ptaków, zbierał nie tylko ptaki, lecz także ich gniazda. Po zamknięciu akademii, cały zbiór anatomiczny i ornitologiczny przewieziono do Uniwersytetu św. Włodzimierza w Kijowie. Jego działalność naukowa i dydaktyczna została zauważona przez władze. Za kształcenie studentów w 1829 r. wielki książę Konstanty przekazał Bielkiewiczowi list dziękczynny, w 1830 r. car Mikołaj I nadał mu tytuł radcy dworu, a w 1834 r., doceniając naukową działalność profesora, sprezentował mu pierścień z brylantem. Profesor Adam Bielkiewicz zmarł 22 lutego 1840 r. na gruźlicę płuc i narządów wewnętrznych. Ciało profesora zostało sekcjonowane, a preparat wątroby złożono w akademickim muzeum anatomicznym. Został pochowany na Cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie.