luty
Międzynarodowy Dzień Pizzy
Władysław Bogusławski herbu Świnka - polski krytyk literacki, muzyczny i teatralny, nowelista, tłumacz, reżyser. Urodził się 9 lutego 1839 r. w Warszawie. Studiował prawo na uniwersytetach w Moskwie i Petersburgu, a następnie muzykę w Paryżu i filozofię oraz literaturę w Heidelbergu. Lata 1863-1869 spędził poza krajem. Pochodząc z rodziny związanej z losami teatru narodowego, swą działalność literacką zwracał głównie w stronę teatru. Debiutował jako krytyk teatralny w 1858 r. w "Kurierze Warszawskim". Jednocześnie związany był z redakcją "Gazety Polskiej", w której pisywał felietony, recenzje literackie, nowele. Podczas powstania styczniowego był sekretarzem referatu prasowego w Rządzie Narodowym i współredaktorem "Prawdy". Skazany na karę śmierci, następnie ułaskawiony i zesłany na Syberię, z której powrócił w 1869 r. Od 1870 r. był członkiem redakcji "Kuriera Warszawskiego". W 1871 r. objął reżyserię dramatu i komedii w teatrach warszawskich, redagował "Bibliotekę Warszawską", w 1898 r. objął rubrykę teatralną i muzyczną w "Tygodniku Ilustrowanym" i w "Kurierze Warszawskim". W 1901 r. został członkiem komisji powołanej w celu przeprowadzenia reformy teatrów warszawskich. Był także przewodniczącym Kasy Literackiej, członkiem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy oraz jego prezesem. Bogusławski łączył, wywodzące się jeszcze z romantyzmu, przekonania o wychowawczej misji sztuki z programem teatru artystycznego i zespołowego. Należał do najwybitniejszych krytyków polskich, odznaczał się znajomością przedmiotu, wyjątkowo pięknym językiem i stylem. Zmarł 18 marca 1909 r. w Warszawie.
Anonse: