sierpień
Dzień Pozytywnie Zakręconych
Tadeusz Łopalewski - poeta, prozaik, dramatopisarz, tłumacz literatury rosyjskiej, reżyser słuchowisk radiowych. Urodził się 17 sierpnia 1900 r. w Ostrowcach koło Kutna. Skończył studia na Wydziale Humanistycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W 1917 r. zadebiutował jako poeta na łamach polskiej prasy w Petersburgu. W 1921 r. ogłosił tomik „Gwiazdy tańczące”. Od 1923 r. przebywał w Wilnie, gdzie podjął pracę w prasie, teatrze i radiu. W latach 1935-1937 zajmował się redakcją kwartalnika „Środy Literackie”. Przed wojną był kierownikiem literackiego Teatru Miejskiego w Wilnie, a także kierownikiem programowym rozgłośni wileńskiej. Pisał w „Słowie”, „Kurierze Wileńskim” i „Tygodniku Wileńskim”, którego był sekretarzem. Po wojnie w latach 1945-1949 pracował w radiu w Łodzi i Warszawie. W 1933 r. uzyskał Nagrodę im. Filomatów za przekład bylin rosyjskich, w 1963 r. - Nagrodę II Stopnia Ministra Kultury i Sztuki za powieść „Kaduk, czyli wielka niemoc”. Tadeusz Łopalewski jest autorem tomików poetyckich „Gwiazdy tańczące”, „Kabała”, utworów scenicznych „Betleem Ostrobramskie”, „Romans z ojczyzną”, licznych powieści psychologiczno-obyczajowych, opowieści historyczno-biograficznych dla młodzieży o sławnych Polakach, np. o F. Chopinie, A. Mickiewiczu, I. Krasickim. T. Łopalewski zmarł 29 marca 1979 r.