sierpień
w Polsce: Dzień Pracownika Ochrony
Henryk Łowmiański - urodził się 22 sierpnia 1898 r. w Daugadziach w litewsko-białoruskim powiecie oszmiańskim. Uczęszczał do szkół średnich najpierw w Wilnie, a potem w Czernihowie. W 1916 r. zapisał się na uniwersytet w Kijowie. Studia historyczne kontynuował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1933 r. na wileńskim uniwersytecie objął katedrę historii Europy Wschodniej. Od 1938 r. był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. W swoich badaniach koncentrował się na dziejach Europy Wschodniej, przede wszystkim na historii Litwy i Białorusi. Jedną z jego najpoważniejszych prac była rozprawa habilitacyjna „Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego”, w której dokonał syntezy i analizy dziejów plemion Litwinów-Żmudzinów, Łotyszów i Prusów, począwszy od schyłku XIII wieku. W dwóch kolejnych przedwojennych publikacjach skupił się na uniach polsko-litewskich doby Jagiellonów. W czasie wojny H. Łowmiański pracował w wileńskim archiwum. Po wojnie na zaproszenie dziekana Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Poznańskiego Kazimierza Tymienieckiego przyjechał do Poznania, gdzie objął Katedrę Historii Europy Wschodniej. W znacznej mierze przeorientował się na prahistorię i historię wczesnośredniowieczną Polski. Najważniejsza z jego prac w tym zakresie to "Podstawy gospodarcze formowania się państw słowiańskich". Od 1953 r. pracował jako kierownik działu historii średniowiecznej Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk. W latach 1956 -1968 był dyrektorem Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Henryk Łowmiański zginął tragicznie 4 września 1984 r., potrącony przez tramwaj. Dla uczczenia pamięci wybitnego historyka jego uczniowie założyli Fundację Historyczną im. Profesora Henryka Łowmiańskiego.