sierpień
Kościół katolicki: Przemienienie Pańskie
Kazimiera "Iłła" Iłłakowiczówna - polska poetka, prozaik, dramaturg, tłumaczka. Urodziła się 6 sierpnia 1892 r. w Wilnie. Studiowała w Oksfordzie, następnie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutowała w okresie Młodej Polski tomem „Ikarowe loty” (1911), dojrzałość artystyczną osiągnęła w dwudziestoleciu międzywojennym. We wczesnej młodości fascynował ją ruch feministyczny, żywy już w okresie modernizmu. Zawsze jednak, głęboko wierząca, czuła silną więź z duchowością chrześcijańską. W latach 1915-1917 służyła jako sanitariuszka w armii rosyjskiej. Od 1918 r. pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, była sekretarką Józefa Piłsudskiego. W latach 1936-1938 odbyła tournée po Europie z wykładem o marszałku Piłsudskim. W 1939 r. ewakuowała się do Rumunii, gdzie spędziła wojnę. W 1947 r. wróciła do Polski. W dwudziestoleciu międzywojennym należała do najwybitniejszych postaci życia literackiego Warszawy. Miała rozległy krąg przyjaciół, wśród których byli: Witkacy, Julian Tuwim, Maria Dąbrowska. Oprócz wierszy uprawiała prozę. Po wojnie, pozbawiona pracy etatowej, osiadła w Poznaniu, zajmując się przekładami literatury europejskiej. Była autorką wielu przekładów, tłumacząc z angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego, rumuńskiego i węgierskiego. Została odznaczona Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury, otrzymała Nagrodę Literacką miasta Wilna, Państwową Nagrodę Literacką, Nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki, Nagrodę Miasta Poznania oraz Nagrodę Państwową I stopnia. W 1981 r. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu przyznał jej tytuł doktora honoris causa. W ostatnich latach życia, po nieudanej operacji jaskry, była ociemniała, znosząc swój stan z wielkim hartem ducha. Kazimiera Iłłakowiczówna zmarła 16 lutego 1983 r. w Poznaniu.