sierpień
Międzynarodowy Dzień Ludności Tubylczej na Świecie
Eugeniusz Paukszta - polski prozaik, publicysta, działacz kultury. Urodził się 9 sierpnia 1916 r. w Wilnie. Studiował prawo, filologię polską i historię. Okres wojny spędził na Wileńszczyźnie. Był uczestnikiem walk podziemia polskiego żołnierzy AK, więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych. Po wojnie w 1947 r. zamieszkał w Poznaniu. Był radnym miejskim w Gliwicach, a także członkiem Komisji Weryfikacji dla Spraw Ludności Rodzimej i sekretarzem zarządu obwodu Polskiego Związku Zachodniego. Prowadził działalność publicystyczną dotyczącą głównie zachodnich i północnych ziem polskich. Redagował tygodnik "Polska Zachodnia". Od 1951 r. poświęcił się głównie pracy literackiej i publicystycznej. W latach 1953-1957 r. był prezesem Poznańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. Historia oraz procesy społeczno-polityczne były podstawowymi czynnikami określającymi tematykę jego twórczości. Paukszta wprowadził do literatury pięknej temat zasiedlenia Ziem Zachodnich i Północnych. Do znaczących powieści Paukszty, poruszających problem zasiedlania, integracji i adaptacji kulturowej, należy zaliczyć "Wrastanie", "Wszystkie barwy codzienności" i "Przejaśnia się niebo". Przykładem uprawianego przez Pauksztę eseju jest jego książka "Warmia i Mazury". Znaczną część twórczości Paukszty stanowiły książki dla młodzieży, wśród których największą popularnością cieszyły się "Ich trzech i dziewczyna", "Młodość i gwiazdy" i "Zatoka żarłocznego szczupaka". Był także znanym i cenionym publicystą, laureatem wielu nagród literackich i państwowych. Napisał kilka tysięcy artykułów i felietonów na tematy kulturalne, literackie, społeczne, polityczne i historyczne. Eugeniusz Paukszta zmarł 21 maja 1979 r. w Poznaniu.