styczeń
Józef Marian Franciszek Czapski herbu Leliwa - polski artysta malarz i pisarz. Urodził się 3 kwietnia 1896 r. w Pradze. Studiował prawo w Petersburgu. W 1918 r. zapisał się do warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, ale wkrótce potem wyjechał do Petersburga, z misją poszukiwania zaginionych ułanów 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, został odznaczony Orderem Virtuti Militari. W latach 1921-1924 kontynuował naukę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie II wojny światowej był więziony w obozach jenieckich ZSRR. Zwolniony w 1941 r. na mocy układu Sikorski-Majski, wstąpił do Armii Andersa, gdzie zajmował się bezskutecznym poszukiwaniem "zaginionych" oficerów polskich w ZSRR - ofiar zbrodni katyńskiej. Następnie był szefem przysztabowego Wydziału Propagandy i Informacji, odpowiadał za sprawy kulturalno-oświatowe w armii. Współredagował pierwsze numery "Orła Białego". Przeżycia z pobytu w Sowietach opisał w książkach "Wspomnienia starobielskie" i "Na nieludzkiej ziemi". Od 1946 r. przebywał w Paryżu, współtworzył paryską "Kulturę". Swe artykuły i eseje zamieszczał też w pismach francuskich. Jako malarz prezentował swoje obrazy na wystawach we Francji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Brazylii i Belgii. Malował portrety, wnętrza, pejzaże, widoki miejskie, kwiaty, martwe natury, sceny z przedstawień teatralnych, w których najważniejszą rolę odgrywał kolor i światło. Po II wojnie światowej malował najprostsze motywy z życia codziennego, sceny miejskie, postać ludzką na tle pospolitego otoczenia, pogłębiając studia natury, jej form i barw. Józef Czapski zmarł 12 stycznia 1993 r. we Francji w Maisons-Laffitte.