Stanisław Witkiewicz herbu Nieczuja - polski malarz, architekt, pisarz i teoretyk sztuki, popularyzator stylu zakopiańskiego, ojciec malarza Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego). Urodził się 8 maja 1851 r. w Poszawszu na Żmudzi. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i Monachium. W 1890 r. osiadł w Zakopanem, gdzie zafascynowany sztuką ludową stworzył teorię stylu zakopiańskiego, projektując architekturę i wnętrza zakopiańskich willi. Był również projektantem kaplicy Najświętszego Serca Jezusowego w Jaszczurówce - obecnie dzielnica Zakopanego. Za swą działalność na rzecz miasta został mianowany honorowym obywatelem Zakopanego. S.Witkiewicz jest autorem książki „Na przełęczy” nazywanej „Ewangelią Tatr”. Zmarł na gruźlicę 5 września 1915 r. w Lovranie w Chorwacji. Trumnę z jego zwłokami przez ogarniętą wojną Europę przewiozła polska bibliotekarka i bibliograf Maria Dembowska. Dotarła ona do Zakopanego 13 września 1915 r. 14 września trumna została wystawiona w kaplicy cmentarnej. Pogrzeb, w którym poza licznie zgromadzonymi góralami i przewodnikami tatrzańskimi uczestniczyli między innymi: Stefan Żeromski, Jan Kasprowicz, Leon Wyczółkowski, Ludwik Solski, Jan Rembowski, Jan Skotnicki, Teodor Axentowicz, odbył się 17 września 1915 r. Stanisław Witkiewicz został pochowany na starym zakopiańskim cmentarzu na Pęksowym Brzyzku.