wrzesień
Dzień Jedności Bałtów
Międzynarodowy Dzień bez Samochodu
Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego zawarł z Litwą tzw. układ republikański z 22 września 1944 r. Układy republikańskie podpisano z trzema republikami radzieckimi: Białoruską, Ukraińską i Litewską. Na ich mocy dokonano repatriacji osób narodowości polskiej i żydowskiej, posiadających polskie obywatelstwo, z obszarów wschodnich Polski międzywojennej, które po II wojnie światowej weszły w skład ZSRR. Ludność litewską, białoruską, a przede wszystkim ukraińską, repatriowano do odpowiednich republik radzieckich. Układy te stanowiły następstwo "Porozumienia między PKWN a rządem ZSRR o polsko-radzieckiej granicy" podpisanego w dniu 27 lipca 1944 r. w Moskwie przez Edwarda Osóbkę-Morawskiego i Wiaczesława Mołotowa. Poprzedzały one "Umowę między Tymczasowym Rządem Jedności Narodowej RP a rządem ZSRR o prawie zmiany obywatelstwa radzieckiego osób narodowości polskiej i żydowskiej, mieszkających w ZSRR i ich ewakuacji do Polski i o prawie zmiany obywatelstwa polskiego osób narodowości rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej, rusińskiej i litewskiej mieszkających w Polsce i ich ewakuacji do ZSRR" podpisaną w Moskwie 6 lipca 1945 r. Sankcjonowały one utratę polskich Kresów Wschodnich na rzecz republik Związku Radzieckiego, zanim podjęto decyzje formalne podczas konferencji pokojowej w Jałcie. Co prawda, repatriacja według Układów z 1944 r. była dobrowolna, jednak w ówczesnej sytuacji politycznej owa dobrowolność była iluzoryczna. Repatrianci mogli zabrać ze sobą odzież, obuwie, bieliznę, pościel, żywność, sprzęty domowe, inwentarz, ale nie mogli zabrać gotówki i banknotów, złota, surowych kamieni szlachetnych, dzieł sztuki, aut, motocykli i mebli. Za pozostawione "za Bugiem" mienie repatrianci mieli uzyskać zwrot wartości od rządu polskiego.