wrzesień
Światowy Dzień Farmaceuty
w Polsce: Dzień Budowlanych
Michał Kleofas Ogiński - kompozytor, skrzypek, pisarz i działacz polityczny. Urodził się 25 września 1765 r. w Guzowie koło Warszawy. Gry na skrzypcach i klawikordzie oraz teorii i generałbasu uczył się u Józefa Kozłowskiego w Guzowie. Od 1782 r. pobierał lekcje gry na skrzypcach u Ivana Mane Jarnovića w Warszawie. Podczas późniejszych pobytów za granicą korzystał ze wskazówek udzielanych mu przez skrzypków wirtuozów - Giovanniego Battistę Viottiego i Pierre'a Baillota. Nie zamierzał jednak być zawodowym muzykiem. Już w wieku 21 lat rozpoczął działalność polityczną jako poseł na sejm i zwolennik króla Stanisław Augusta Poniatowskiego, od którego otrzymał godność komisarza skarbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. W latach 1790-1791, jako dyplomata, odbył podróż do Hagi, Amsterdamu i Londynu. Celem jego misji było rozszerzenie kontaktów handlowych Polski z Europą Zachodnią drogą morską. Uczestniczył w pracach Sejmu Czteroletniego (1788-1792), nie był jednak zwolennikiem Konstytucji 3 maja. W 1793 r. sejm powierzył mu stanowisko podskarbiego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Należał do grupy polityków, którzy podpisali traktaty rozbiorowe z Rosją i Prusami, ale w 1794 r. wziął udział w powstaniu kościuszkowskim - dowodził własnym pułkiem strzelców konnych. Po upadku Wilna przedostał się do Warszawy, a po bitwie pod Maciejowicami wyjechał do Wiednia i dalej do Wenecji. Odrzucił otrzymaną od dowódcy okupacyjnych wojsk Aleksandra Suworowa propozycję powrotu do Polski, czego konsekwencją była konfiskata jego majątków. Przez kilka lat działał aktywnie na emigracji. W latach 1797-1798 przebywał w Paryżu, gdzie poznał osobiście Napoleona Bonapartego. Pod koniec 1801 r. uzyskał zgodę na powrót do Rosji pod warunkiem złożenia przysięgi wierności carowi Aleksandrowi I. Zamieszkał wówczas w Zalesiu koło Wilna. Podczas kampanii 1812 r. przyjął postawę lojalną wobec Aleksandra I. Po 1812 r. związał się ze środowiskiem inteligenckim i kulturalnym Wilna, organizował przedstawienia i koncerty, był prezydentem Towarzystwa Typograficznego i członkiem Towarzystwa Dobroczynności. W 1823 r. osiadł na stałe we Florencji. Zmarł 15 października 1833 r. Jest autorem między innymi 26 polonezów, w tym "Pożegnania Ojczyzny".