wrzesień
Światowy Dzień Turystyki
W Polsce: Dzień Podziemnego Państwa Polskiego
Stanisław Pigoń - historyk literatury polskiej, edytor, wychowawca i pedagog. Urodził się 27 września 1885 r. w Komborni koło Krosna. Pochodził z ubogiej rodziny chłopskiej. W latach 1906-1912 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1921-1930 był profesorem historii literatury polskiej na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a w 1926-1928 - jego rektorem. W latach 1931-1960 był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na początku okupacji Pigoń wraz z grupą profesorów krakowskich więziony był w niemieckim obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. Swoje doświadczenia z pobytu w obozie ujął w szkicu „Wspomnienia z obozu Sachsenhausen 1939-40”. Pigoń zajmował się literaturą jako przekazem doniosłych treści poznawczych, ideowo-wychowawczych i filozoficznych oraz jej rolą w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Był skrupulatnym badaczem i wydawcą tekstów ważnych dla poznania życia i twórczości wielkich pisarzy. Interesował się szczególnie okresami romantyzmu i modernizmu, a przede wszystkim postacią i dziełem Adama Mickiewicza. Badał również i wydawał utwory Aleksandra Fredry, Stefana Żeromskiego i Władysława Orkana. Był także odkrywcą twórczości samorodnych pisarzy chłopskich, zajmował się kulturą polskiej wsi. W 1954 r. S. Pigoń został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 18 grudnia 1968 r. w Krakowie. Księgozbiór Stanisława Pigonia, liczący 9351 woluminów, został po jego śmierci, zgodnie z jego wolą, przekazany Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie.