Własne

Polski Klub Dyskusyjny zaprosił na ostatnie przed wakacjami spotkanie. Gościem był dr Marcin Zaborowski, dyrektor Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Poszłam wiedziona chęcią zrozumienia dylematu tych stosunków (lub ich braku). Nie omyliłam się, w sali publiczność różnorodna wiekowo i zawodowo: studenci, dziennikarze, pracownicy ambasad i nawet wicedyrektor (nie dosłyszałam jakiego) departamentu MSZ Litwy, politolodzy i komentatorzy życia politycznego Litwy.

Polacy wybrali nowego prezydenta. Wygrana Andrzeja Dudy mnie nie zaskoczyła. Co najmniej od kilku tygodni - jeszcze przed pierwszą turą - jego zwycięstwo brałem poważnie w rachubę, a po pierwszej turze wyborów byłem pewny jego triumfu. Moje przekonanie wynikało z obserwacji, rozmów i pozbawionej emocji analizy. Wbrew opiniom uczonych politologów, socjologów, "poważnych ekspertów od wszystkiego” i różnej maści zaklinaczy rzeczywistości, od której na ogół są oderwani, wygrana Dudy była raczej łatwa do przewidzenia. Już sama świetnie prowadzona kampania młodego (przynajmniej jak na polityka) i robiącego dobre wrażenie prawnika z Krakowa w zestawieniu z wpadkami urzędującego prezydenta, który raz po raz wdawał się na wiecach w jałowe pyskówki ze swoimi oponentami, powinna była dać wiele do myślenia. Duda szedł przebojem, biła z niego energia. Komorowski sprawiał wrażenie pouczającego wszystkich (a zwłaszcza młodych) arbitralnego dziadziunia, który z racji dawnych zasług i siwego włosa ma monopol na głoszenie jedynie słusznej prawdy.

Dopiero maj tak naprawdę otwiera sezon turystyczny w Wilnie, gdy kolejki autokarów z Polski w długie weekendy ustawiają się pod Ostrą Bramą i na Rossie. Coraz częściej jednak do Wilna powracają ci, którzy zaliczyli już tzw. "program obowiązkowy" i szukają czegoś więcej, chłoną atmosferę naszego miasta wędrując po zaułkach, szukając ciekawych i malowniczych miejsc. Coraz częściej także sami wilnianie, nawet całymi rodzinami, w wolny wieczór lub w niedzielę wybierają się na Starówkę, by odkryć nową knajpę czy jakieś klimatyczne podwórko. Z myślą o nich właśnie postanowiliśmy przygotować wakacyjny cykl "Opowieści z dawnego Wilna": nasz główny wilnoznawca (czy też vilnolog - jak kto woli) Waldemar Wołkanowski przez całe lato będzie nas regularnie zabierał w różne dziwne lub mało znane miejsca Grodu Gedymina tworząc w ten sposób nową trasę turystyczną. Zarówno wilnianom, jak i gościom naszego miasta pomoże ona zanurzyć się w atmosferze wielonarodowego i wielokulturowego Wilna sprzed lat, a jednocześnie głębiej poznać własne dzieje od tej strony, której próżno szukać w podręcznikach lub przewodnikach... Zapraszamy!

Stowarzyszenie "Memoriae Fidelis" po trzech latach przerwy zapowiada kolejną demonstrację przeciwko dyskryminacji Polaków na Litwie. O tym, dlaczego organizowany jest protest pod Ambasadą Republiki Litewskiej w Warszawie, opowiada organizator, Aleksander Szycht.

Krystian Lupa: "Żydem może być każdy z nas, każdy z nas w dzisiejszym świecie może znaleźć się w sytuacji tożsamościowego wykluczenia z takiej czy innej racji". W wywiadzie przeprowadzonym po premierze "Placu bohaterów" w Wilnie polski reżyser opowiada o spotkaniu z litewskimi aktorami, swoim spojrzeniu na teatr oraz o dramacie wykluczenia, jakiego nieustannie doświadcza człowiek

Co się działo? O czym mówiono? Co zapamiętamy? Zapraszamy do lektury drugiego odcinka multimedialnego opracowania "Monitor polski"*, w którym będziemy podsumowywać miesiące i przedstawiać różnorodność, bogactwo i specyfikę życia polskiej społeczności w Wilnie i na Wileńszczyźnie. Liczymy na uwagi i komentarze, dzięki którym nasz projekt będzie lepszy. Następny odcinek, czyli marzec, jeszcze przed Świętami.

Kolejne wybory samorządowe, po raz pierwszy z udziałem komitetów wyborczych i pierwsze bezpośrednie wybory merów otworzyły kolejny rozdział w dziejach litewskiej demokracji i samorządności. Zwarcie mieszkający na Wileńszczyźnie Polacy po raz kolejny dali dowód obywatelskiej postawy i jedności politycznej - Akcja Wyborcza Polaków na Litwie, w większości samorządów startująca w koalicji z Sojuszem Rosjan pod nazwą "Blok Waldemara Tomaszewskiego", wypadła nawet lepiej niż przed czterema laty: zdobyła 7,76 procent poparcia w skali całej Litwy (w 2011 r. - 6,5 proc.), co dało 6 miejsce wśród startujących ugrupowań i 70 mandatów (w 2011 r. - 65). Zaufało jej ponad 90 tys. wyborców (przed czterema laty - 74,5 tys.). Więcej niż dotychczas Polaków startowało także z list innych partii (szczególnie na Wileńszczyźnie), jednak tylko nielicznym udało się zdobyć mandat radnego. Ogółem w litewskich radach samorządowych będzie zasiadało 35 Polaków i 25 Polek, 16 Rosjan i 4 Rosjanki, 2 Białorusinów i 1 Białorusinka, 3 Ukraińców, a także Tatar, Żmudzin i Anglik! Litwini stanowią 66,7 proc. wszystkich radnych, Polacy - 4,05 proc., zaś 27,3 proc. radnych nie podało swojej narodowości. Średnia wieku radnych wybranych minionej niedzieli to 50,9 lat i jest ona niższa niż poprzednio - w kadencji 2011-2015 wynosiła 54,8 lat.

Co się działo? O czym mówiono? Co zapamiętamy? Zapraszamy do lektury pierwszego odcinka multimedialnego opracowania "Monitor polski"*, w którym będziemy podsumowywać miesiące i przedstawiać różnorodność, bogactwo i specyfikę życia polskiej społeczności w Wilnie i na Wileńszczyźnie. Liczymy na uwagi i komentarze, dzięki którym nasz projekt będzie lepszy. Następny odcinek w drugi już w tym roku piątek 13, czyli w marcu.

Portal Mapijoziai.lt, bawiący się mapami oraz statystyką z historią i współczesnością w tle, zaprezentował swoim czytelnikom społeczność polską na Litwie w kontekście geograficznym i historycznym. Zaprezentowano pięć grafik. Dwie pierwsze pokazują obecność języka polskiego w granicach współczesnej Litwy, dwie kolejne są takie same, ale z uwzględnieniem przedwojennej granicy polsko-litewskiej. Ostatnia jest odległym echem historycznym, gdyż ukazuje obecność Polaków na Litwie przedwojennej (tzw. Kowieńskiej), ale już z całkiem innej perspektywy - nie językowej, tylko statystycznej, opartej na spisie ludności z 1923 r.