Biskupie, witamy w domu! Ks. biskup Aleksander Kaszkiewicz Honorowym Obywatelem Rejonu Solecznickiego

"Opatrzność Boża tak zarządziła, że urodziłem się właśnie w tym miejscu, w tym rejonie. Dzisiejszy dzień jest dla mnie niezwykle ważny, bo właśnie tu obchodzę swoje 40 lat kapłaństwa i 25 lat biskupstwa. Przyznam, że 25 lat temu wyjazd na Białoruś był dla mnie niełatwy, ale przyjąłem to jako wolę Bożą. Pomimo że jestem biskupem w Grodnie, łączę się z wami w modlitwie, tego nie da się wymazać. Mimo że dzieli nas granica, to łączy nas wiara i ziemia, z którą jesteśmy zrośnięci. Dziękuję za wyrazy uznania, jest to dla mnie niezwykle ważne, choć jestem zwykłym człowiekiem i nie jestem pewien, czy na to zasługuję" - powiedział biskup Aleksander Kaszkiewicz.

W rozmowie z Wilnoteką ks. biskup Aleksander Kaszkiewicz przyznał, że tytuł ten ma dla niego symboliczny wymiar, gdyż obejmując diecezję grodzieńską, musiał zrezygnować z litewskiego obywatelstwa i przyjąć białoruskie. "Nigdy nie zapomniałem o tej ziemi i nigdy stąd nie wyjeżdżałem. Sercem oczywiście zawsze powracam w rodzinne strony" - powiedział ks. biskup. Dodał, że we wspomnieniach powraca zawsze parafia ejszyska, z której się wywodzi i osoby, które obudziły w nim dar kapłaństwa.

Aleksander Kaszkiewicz, syn Józefa i Marii z domu Marcinkiewicz, urodził się we wsi Podgajdzie nieopodal Ejszyszek. Uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej w Dojlidach i Ejszyszkach. W latach 1971-1976 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Kownie. W 1976 roku przyjął święcenia diakonatu i kapłańskie w katedrze w Poniewieżu. Początkowo też posługę kapłańską pełnił w Poniewieżu.

W 1981 r. został skierowany do pracy w parafii Świętego Ducha we Wilnie. "Dla mnie było to wielkim przeżyciem, bo przez pięć lat w Poniewieżu odprawiałem nabożeństwa wyłącznie po litewsku. Kiedy wróciłem do Wilna, serce ściskało z radości, kiedy słyszałem nowoczesne pieśni religijne. Musiałem nadrabiać i uczyć się" - wspominał w rozmowie z Wilnoteką. Kościół św. Ducha był wówczas dla wileńskich Polaków bardzo ważnym miejscem, ostoją duchowości i polskości, jedyną świątynią, w której nabożeństwa były odprawiane wyłącznie po polsku. Świątynią, w której znajdował się cudowny obraz Miłosierdzia Bożego. Ks. proboszcz Aleksander Kaszkiewicz zorganizował prężnie działające duszpasterstwo dla ministrantów.

13 kwietnia 1991 roku został mianowany przez św. Jana Pawła II pierwszym biskupem diecezjalnym nowo erygowanej diecezji grodzieńskiej na Białorusi. Sakrę biskupią przyjął 23 maja 1991 roku z rąk arcybiskupa Tadeusza Kondrusiewicza.

"Jesteśmy świadkami radosnego święta, które wejdzie do historii naszej społeczności. Każdy mieszkaniec Wileńszczyzny wie, że ksiądz biskup Aleksander Kaszkiewicz jest autorytetem moralnym, synem Kościoła i naszej ojcowizny, zwanej ziemią solecznicką. To kapłan, który w ciągu swojej 40-letniej posługi kapłańskiej żył i żyje wiarą, który tą wiarą się dzieli i jej broni. Mamy wielką dumę i zaszczyt dziś księdza biskupa gościć i przyznać, że ksiądz biskup jest Obywatelem Rejonu Solecznickiego"  - powiedział mer rejonu Zdzisław Palewicz.

Zdzisław Palewicz wręczył ks. biskupowi pamiątkowy medal i prezent - obraz namalowany przez śp. Annę Krepsztul, która również była honorową obywatelką rejonu solecznickiego.

Uroczystość w pałacu Balińskich w Jaszunach uświetnił występ chóru Szkoły Muzycznej w Ejszyszkach, kwartetu smyczkowego "Projektas A", chóru diecezjalnego "Cantate Domino" z Grodna. Wzruszająco zabrzmiały fragmenty pop-oratorium "Miłosierdzie Boże" w wykonaniu solistów Zespołu Pieśni i Tańca "Solczanie".

Do Jaszun ks. biskup Aleksander Kaszkiewicz przybył z Wilna - tego samego dnia celebrował uroczystą mszę św. w kościele pw. Ducha Świętego.
Na podstawie: salcininkai.lt, inf.wł.
Zdjęcia i montaż: Paweł Dąbrowski, Bartosz Frątczak