Dzieci to lubią: "Ależ, Bolusiu!" i "Ładnie, Bolusiu!"

Boluś to mała sympatyczna świnka wymyślona przez szwedzką autorkę Barbro Lindgren, tegoroczną laureatkę Nagrody im. Astrid Lindgren (ALMA) oraz mistrzowsko narysowana przez Olofa Landströma. Historie o Bolusiu są dwie i wciągają bez reszty.

W książce "Ależ, Bolusiu!" mama prosiaczka ciągle tylko "sprząta i sprząta" ukochane patyki i ziemniaki Bolusia oraz "chrumka i chrumka", bo (podobno!) wszędzie jest bałagan, i ciągle woła z wyrzutem "Ależ, Bolusiu!". Brzmi znajomo, prawda?

Boluś bardzo nie lubi, gdy mama psuje jego porządek i przekłada mu patyczki. Czarę goryczy przelewa jednak pomysł wykąpania Bolusia w balii i wyprania ukochanego Chrumtaska!


O nie, tego nie zniesie nawet najbardziej spokojny prosiaczek. Boluś ma dość! Bierze pod pachę Chrumtaska i opuszcza dom i ukochaną mamę, by znaleźć jakieś lokum bez kąpieli, prania i układania patyczków i ziemniaków... O tak! Pokaże wszystkim! Jednak kolejne próby znalezienia nowego domu kończą się niepowodzeniem. Przemierzając kolejne ulice, Boluś "widzi wiele świń, które siedzą w domach i gapią się w swoje komputery". Wszystkie zajęte sobą, zamknięte we własnym świecie, nie dostrzegają małego prosiaczka, nie chcą mu pomóc. Na dodatek Chrumtasek gdzieś się zapodziewa... Oj, smutno Bolusiowi! I samotnie! Myśli o mamie, o domu. Tam go kochają i czekają na niego. Teraz dopiero to dostrzega. Mały buntownik wraca do domu!

W "Ładnie, Bolusiu!" nasz mały bohater zostaje starszym bratem. "Boluś chciał. No i ma". Brata. Tylko że ten brat jest jakiś nie taki. Ciągle tylko "ryczy i ryczy". Mama daje mu smoczek. Boluś też by chciał, ale słyszy, że jest "za duży na smoczek". Ale to nieprawda, wolałby go zamiast braciszka. Zabiera więc smoczek, zostawiając w zamian swojego Chrumtaska. I ucieka.

To nic, że dzieci się z niego śmieją, to nic, że po drodze dostaje po ryjku od "klawych knurków" (to mój jedyny znak zapytania wobec tej książki). Chce spróbować i już. I nikt mu nie będzie mówił, że jest na to za duży! I słusznie. Przecież Boluś swój rozum ma i sam dojdzie do wniosku, że smoczek już nie jest dla niego… Chodzi o to, by dać mu szansę…

Autorom historyjek o Bolusiu udała się rzecz niezwykła. Prosta historia, kilkanaście zdań. Ciepła kreska, pastelowe kolory. A ile tu emocji! Złość. Radość. Miłość. Zazdrość. Tęsknota. Strach. Samotność. Przywiązanie. Narracja dostosowana do percepcji małego dziecka, ale i rodzic znajdzie tu przekaz skierowany do siebie. Bo, która z mam choć raz nie popełniła błędów Bolusiowej mamy, która ciągle tylko "sprząta i sprząta", "chrumka i chrumka", i nie pozwala dziecku podejmować samodzielnych decyzji (choćby w kwestii rozmieszczenia patyczków w pokoju). No która?

Cała trylogia o Bolusiu zaliczana jest do współczesnej szwedzkiej klasyki książek dla dzieci. W Polsce ukazała się dzięki Wydawnictwu Zakamarki. Na razie przełożone na język polski zostały dwie części. Trzecia w przygotowaniu. A Wy przygotujcie na półce trzy miejsca na nowe książki. Koniecznie.

"Ładnie, Bolusiu"
"Ależ, Bolusiu!"
Tekst: Barbro Lindgren
Ilustracje: Olof Landström
Wiek: 2+
Wydawnictwo: Zakamarki