Franciszkańskie ślady na Litwie - o. Kamil Wielemański

Władysław Wielemański (imię Kamil otrzymał w zakonie) urodził się 23 stycznia 1910 r. w ubogiej rodzinie, która jednak pielęgnowała pamięć o swoich szlacheckich korzeniach. Jako osiemnastolatek wstąpił do franciszkanów w Łodzi - Łagiewnikach. Po studiach teologicznych w grudniu 1937 r. przyjął święcenia kapłańskie. W sierpniu 1940 r. przełożeni skierowali go do pracy w Zaczepiczach koło Lidy, znajdującej się wówczas na terenie archidiecezji wileńskiej. Tam rozpoczął się dla niego okres trudnych doświadczeń, które nie tylko nie osłabiły jego wiary w słuszność pełnionej misji, a wręcz przeciwnie - stawały się potwierdzeniem obranej drogi.

W czasie pierwszego aresztowania w czasie okupacji niemieckiej omal nie został zamordowany: został zrzucony z trzeciego piętra. Przeżył, ponieważ Niemcy uznali, że już nie żyje a zaopiekował się nim dozorca policyjny. Posługiwał w Rudzie Jaworskiej a od 1943 r. został proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Lidzie.

Jego praca w Wilnie rozpoczęła się w 1945 r.- został wówczas mianowany rektorem kościoła p.w. Wniebowzięcia NMP. Rozwinął szeroko duszpasterstwo dzieci i młodzieży. Był kapelanem AK i Szarych Szeregów, kierował konspiracyjną Sodalicją Mariańską. Wydawało się, że wojna zbliża się już do końca, jednak wkrótce miał się rozpocząć okres nowych prześladowań. Wkroczenie Armii Czerwonej nie przyniosło Wileńszczyźnie ani pokoju ani wolności, a o. Kamil pojechał do Polski. Nie przyjął jednak propozycji objęcia jednej z parafii w Gdańsku, Sopocie lub Toruniu.

Czuł się na tyle związany z Wilnem, że zdecydował się na powrót, pomimo realnego zagrożenia. Od tej pory przez przeszło 40 lat miał pozostać jedynym franciszkaninem w Wilnie. Samotnie walczył o to, by kościół franciszkański pozostał otwarty, prowadził w konspiracji pracę duszpasterską z dziećmi i młodzieżą, wypożyczał książki religijne i patriotyczne. Na pytanie, dlaczego nie został w Polsce, odpowiedział, że inaczej w Wilnie zostaliby tylko starzy księża, niezdolni już do walki o sprawę wiary. Był całkowicie przekonany o słuszności swojej walki i zdecydowany oddać za nią życie.