Polacy na Litwie w optyce litewskiego nacjonalizmu

Problem litewski należy rozwiązać jak inne tego typu konflikty. Bośnia, Kosowo, Południowy Sudan. Bez wprowadzenia wojsk do Litwy się nie obędzie.

[...] Kroniki po raz pierwszy wspomniały o Litwie niemal pół wieku później niż o Polsce, mianowicie w 1009 r. [...] Plemiona bałtyckie mieszkały na ziemi ubogiej, która wcale nie zawsze mogła je wyżywić. Z tej przyczyny rozwinęła się tam skłonność do łupieżczej ekspansji, będącej właściwie czymś w rodzaju działalności gospodarczej, a nie politycznej. Chodziło o środki do życia. [...] Łupieżcze napady Litwinów nękały bezpośrednich sąsiadów, a także i kraje położone dalej. Polska wcześnie i dotkliwie zapoznała się z litewskimi napadami, które nie omijały osiedli położonych na zachód od Wisły. [...] Rozmaite łupy można było zdobyć w ówczesnej Polsce, ale Litwini porywali od nas przede wszystkim ludzi. Brani do niewoli całymi rodzinami i osiedlani później na roli nad Niemnem, Wilią czy Niewiażą mogli oni przyczynić się do względnego podniesienia dobrobytu kraju, a raczej do zmniejszania ustawicznego niedostatku. [...] W każdym razie księżniczka Aldona, wydana za Kazimierza Welkiego, otrzymała jako wiano dwadzieścia cztery tysiące uwolnionych jeńców. W przededniu unii [Unii w Krewie w 1385 r.] mogło na stałe przebywać w tym państwie ze trzydzieści do czterdziestu tysięcy Polaków, a więc procent bardzo znaczny, jeśli się zważy, że Litwa rdzenna liczyła ogółem jakieś dwieście tysięcy ludzi.

z Paweł Jasienica ,,Polska Jagiellonów" s.35-36

I czego teraz Litwa chce od mieszkających w Niej Polaków ? Przez siedemset lat Byliście potrzebni a teraz co ? To dzięki Wam budowało się Wielkie Księstwo Litewskie.
Paweł z Polski

Pan Prof. nie wie na jakim świecie żyje.Niech stanie twarzą w twarz z Polakami na LT i patrząc im prosto w oczy wygłasza swoje wypociny.Panu "profesorowi" jako spolonizowanemu Lietuvisowi zabrałbym cały majątek i dał jakiemuś Litwinowi, zlitewszczył nazwisko i imię, w całej okolicy zlikwidował polskie napisy i umieścił wyłącznie litewskie, a dokumentację na uczelni kazał pisać po litewsku. Może wtedy by coś do niego dotarło. Czytając takie bzdury tłumaczące ciemiężców , zmierzajace do dalszego wykazywania "cierpliwości ",godzi się na dalsze krzywdzenie rdzennej ludności polskiej . Trudno używać w ocenach takich opinii słów parlamentarnych, to po prostu świństwo, pseudointelektualna amoralność, głupota i ....100 razy na miano Polaka zasługują od 20 lat wynaradawiani i okradani Wilniucy niż takie pseudoprofesorskie głowy. Wstyd . Żenujące. Niech swoje mądrości wygłasza Katalończykom czy Tyrolczykom, zobaczymy jaka będzie ich reakcja.Myślę ,że polecą zgniłe jajka..

W litewskim pojęciu nie mieści się - z każdy może uważać się za tego za kogo chce - DLATEGO OD CHWILI PROKLAMOWANIA PAŃSTWA LITEWSKIEGO W 1918 r.NA SIŁĘ LITUANIZUJĄ POLAKÓW.
POLACY NIE DADZĄ SIĘ ZLITUANIZOWAĆ - to raczej Litwie jest potrzebna Polska - a nie odwrotnie .

Jeszcze jeden jajogłowy co nie załapał że zmienia się trend. Bajki typu przez całą połowę XX wieku Lituvisi walczyli o Wilno. A konkretnie gdzie i kiedy. Ja sobie przypominam epizod z 1920 konkretnie z 9 października 1920 gdy wojska Żeligowskiego wkroczyły do Wilna, przekazanego Lietuvisom kilka dni wcześniej przez pokonąną po raz kolejny tym razem w bitwie niemeńskiej Armię Sowiecką. Nie było nawet symbolicznych potyczek, dzielna armia Lietuvska w sile dwóch pułków ( każdy o stanach najwyżej wzmocnionego batalionu ) bohatersko dała nogę. Pościg nie był możliwy ponieważ Polacy nie chcieli przelewać krwi "bratniej" - jak wtedy uważali. Ponadto sami mieszkańcy Wilna zdezorganizowali szyki wojsk polskich. A to w ten sposób że wynosli z domów wszystko co mieli żeby podzielić się z "okupantami", wyprzęgali konie z artyleryjskich jaszczy i zaprzęgali się sami, wciskali żołnierzom wszystko co tylko mieli do jedzenia i...picia a i piękne wilnianki okazywały strudzonym marszem żołnierzom szczególne względy. No i obowiązkowa msza, przemowy oficjeli, parada w morzu kwiatów i tysiące nowych ochotników do armii "okupantów" Z których wiekszość swoje domy i rodziny miała w Wilnie bądź okolicy. Tak wyglądała pierwsza i jedyna walka Lietuvisów o Wilno. Prawda tu i ówdzie na prowincji dochodziło jeszce do małych potyczek.

Drugi raz to rozbicie batalionów Plechawicziusa w 1944 przez wileńskie brygady AK ale to nie w samym mieście a na prowincji i też poszło błyskawicznie. Niemcy tak docenili swojego "sojusznika" że to co z nich zostało rozbroili i pognali w czortu.

To ja sie pytam GDZIE TE 50 LAT WALKI.

BRAWO profesorze Buchowski. Nie długo będzie Pan cytowany w napoczytnijszych gazetach na Litwie.
tytuł będzie POLACY w POLSCE przyznają co LITWINI wiedzieli od LAT. POLACY na LITWIE NIE są POLAKAMI, ale SPOLSZCZONYMI LITWINAMI.
Dzieki za nóż w plecy.