Ukochane Wilno znowu w Gdańsku
Tegoroczna, jedenasta edycja imprezy, miała charakter nowatorski. Wychodząc z tradycji kaziukowego świętowania organizatorzy zaproponowali spotkanie literackie, dyskusyjne, muzyczne, które połączyło pokolenia i otworzyło wileńską spuściznę dla młodego pokolenia. Poeci zaprezentowali swoje wiersze, Rob B Colton zagrał wyśmienity koncert, w którym niezmiernie żywo uczestniczyli wszyscy uczestnicy spotkania. Romuald Mieczkowski w piękny i mądry sposób opowiedział o potrzebie kultywowania polskości przy jednoczesnym czerpaniu z bogactwa wielokulturowej Litwy. Całość prowadził Tomasz Snarski, który również zaprezentował swoje utwory i opowiadał o związkach z ukochanym Wilnem. Młodzi twórcy podkreślali, że myślą i piszą po polsku. Na twarzach publiczności widoczne było wzruszenie, ale i radość, że polska młodzież z Wilna kocha polskość, że chce się rozwijać i sięgać w swoim życiu po najwyższe osiągnięcia. Była też i satysfakcja, że odnajdują się w realiach wielokulturowej Litwy, otwarci na przyjaźnie i kontakty z litewskimi rówieśnikami.
Po części artystycznej uczestnicy spotkania zostali ugoszczeni tradycyjnym litewskim poczęstunkiem, mogli bezpośrednio porozmawiać z gośćmi, zakupić wydawnictwa książkowe, zapoznać się z ofertą "Kafloteki" Alka Gavlasa, w końcu nie tradycji jarmarku musiało stać się zadość.
Tym samym w ubiegły piątek Wilno chociaż na chwilę kolejny raz przeniosło się do Gdańska. Było wśród gości i uczestników, także jako symbol solidarności. Sale biblioteczne wypełnione były po brzegi. Wśród gości obecni byli m.in.: poseł na Sejm RP Tadeusz Aziewicz, prezes Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej Oddział w Gdańsku Bożena Kisiel. Co ważne, oprócz stałych bywalców, głównie urodzonych w Wilnie i na Wileńszczyźnie, pojawili się młodzi gdańszczanie, którzy dzięki kulturze zapragnęli bliżej poznać Litwę. Było też sporo młodzieży, polskiej i litewskiej, która studiuje w Gdańsku. W sumie w bibliotece zgromadziło się około 120 osób!
"Bardzo się cieszę, że na spotkanie przybyło tak dużo osób. Mam nadzieję, że kultura przyczyni się do pojednania między Polakami i Litwinami. Dla mnie postawa moich przyjaciół z Wilna jest źródłem ogromnej nadziei nie tylko na przetrwanie, ale także na rozwój polskości na Litwie. Takie spotkania budują mosty. Ufam również, że nowa, zaproponowana przeze mnie formuła Kaziuka ożywi tę tradycję, przyciągnie młodych i będzie kontynuowana w przyszłości" - komentuje Tomasz Snarski.
Materiał nadesłany. Publikacja bez skrótów i redakcji
