Józef Kwiatkowski
Józef Kwiatkowski |
16.05.2018 - 11:06
Od kilku lat w szkołach polskich na Litwie odczuwamy brak podręczników do nauczania języka ojczystego. Część z nich jest przestarzała moralnie, część jest zużyta fizycznie. Wydania podręczników do nauki języka polskiego i literatury nie były wznawiane od 15–20 lat. Natomiast chętnych do napisania nowych podręczników też nie dało się znaleźć...
Józef Kwiatkowski |
16.01.2018 - 10:58
Tuż po Nowym Roku odbyło się posiedzenie nowo wybranego, liczbowo zwiększonego do 23 osób, Zarządu Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół Polskich na Litwie „Macierz Szkolna” w składzie:
Józef Kwiatkowski |
29.08.2017 - 11:38
W dobie powszechnej globalizacji i masowej migracji ludności, która powoduje, że państwa stają się wielonarodowe i wielokulturowe, a większość środowisk opiniotwórczych promuje europejskość, kosmopolityzm i chociaż tych słów stara się uniknąć, jednak postawa "obywatela świata", promowana przez środki masowego przekazu, jest poprawna politycznie, a nawet uważana za ideał życia społecznego. Pogłębia się to jeszcze bardziej poprzez groźbę postępującej islamizacji Europy. Wszystko to ściśle się wiąże z pojęciem integracji mniejszości z większością. Dlatego niechcący stajemy przed dylematem: "Ułatwiać integrację czy strzec polskiej tożsamości?!"
Józef Kwiatkowski |
16.08.2017 - 15:06
Państwowy egzamin z języka litewskiego od wielu lat, czyli z jego ujednoliceniem w 2013 roku, stał się ogromnym problemem dla maturzystów szkół z polskim i rosyjskim językiem nauczania oraz przyczyną wielu kontrowersji. W roku bieżącym tego egzaminu nie złożyło 10,5 proc., maturzystów szkół litewskich - tzn. co dziesiąty, natomiast ze szkół mniejszości narodowych - 19,26 proc.(czyli praktycznie co piąty maturzysta).
Józef Kwiatkowski |
05.06.2017 - 11:14
Dzisiaj, po wielu burzliwych latach prowadzonej optymizacji sieci, a następnie akredytacji szkół miasta Wilna, możemy z dystansu minionych 15-20 lat spojrzeć wstecz, dokonując podsumowań i pewnej oceny tego okresu, pełnego zagrożeń, a jednocześnie - wspólnych działań ogółu, ukierunkowanych na zminimalizowanie możliwych negatywnych skutków. Przyglądając się szkołom z polskim językiem nauczania w rejonach wileńskim, solecznickim, a nawet trockim oraz święciańskim możemy twierdzić, że miały one pewną swobodę w kwestii kompletowania klas, optymizacji sieci szkół oraz akredytacji, działając w oparciu o realne warunki i możliwości. Zgoła inna była sytuacja placówek oświatowych z polskim językiem nauczania w Wilnie, które musiały walczyć o wszystko. Było to tym trudniejsze, iż w stolicy panowały różne poglądy, co do zapotrzebowania w sieć polskich szkół i ich statusu, niekiedy też w grę wchodziły osobiste interesy i ambicje, wywołujące wzajemne podejrzenia i oskarżenia.