M. Konwicka: Chcę się nasycić magnetyzmem okolic, o których opowiadał ojciec

Maria Konwicka przez 30 lat mieszkała w Stanach Zjednoczonych. "W Warszawie wszyscy kojarzyli mmie z Ojcem, chciałam oderwać się od tego, odnaleźć siebie" - opowiada. "Udało mi się to, gdy wyjechałam. W Ameryce byłam zupełnie anonimowa". Po chwili dodaje: "Wróciłam do Polski na pięć lat przed śmiercią mojego Ojca, a zaraz po śmierci  mojej siostry. Bardzo się cieszę, że wróciłam, mogłam się zaopiekować Ojcem i spędzić z Nim pięć treściwych lat, poznając się i odkrywając siebie na nowo". Teraz po raz pierwszy Maria Konwicka odwiedza miejsca, które były szczególnie ważne dla jej ojca, Tadeusza Konwickiego i które są znane z jego twórczości.


Tadeusz Konwicki urodził się w Nowej Wilejce. Dzieciństwo spędził najpierw w Kolonii Wileńskiej, był uczniem słynnego Gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Wilnie. Po wojnie, jak wielu Polaków, zdecydował się na  wyjazd z Wileńszczyzny za nową granicę Polski, jednak tak jak oni - część Wileńszczyzny zabrał ze sobą. "Ojciec mówił często: Pamięć mam słabą, ale geny wileńskie mocne". 


Rodzinne strony, zwłaszcza Kolonia Wileńska, były obecne nie tylko w jego wspomnieniach, ale także twórczości literackiej. "Większość scen miłosnych w moich książkach, gdziekolwiek by się działy, tak naprawdę mają miejsce nad Wilenką" - mówił.


Wspólne korzenie budowały także niezwykłą więź między Konwickim a innymi Polakami, którzy po wojnie opuścili rodzinne strony. 


W czasie trwającego właśnie XV Festiwalu Filmu Polskiego wilnianie mają okazję przyjrzeć się nieco bliżej twórczości zmarłego w tym roku reżysera. Tegoroczny przegląd polskiej kinematografii rozpoczął się pokazem jego pierwszego filmu pt. "Ostatni dzień lata". 

Zdjęcia: Jan Wierbiel