28 kwietnia beatyfikacja Hanny Chrzanowskiej
Proces beatyfikacyjny Hanny Chrzanowskiej rozpoczął się 20 lat temu. 30 września 2015 roku papież Franciszek potwierdził dekret o heroiczności cnót Hanny Chrzanowskiej, a w lipcu ubiegłego roku zatwierdził dekret beatyfikacyjny. Za cud dokonany za wstawiennictwem H. Chrzanowskiej uznane zostało uzdrowienie w 2001 roku mieszkanki Krakowa po rozległym wylewie krwi do mózgu. Uzdrowiona wówczas kobieta zmarła 10 lat później z zupełnie innego powodu – chłoniaka.
Uroczystościom beatyfikacyjnym w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach przewodniczyć będzie kardynał Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Będą mu towarzyszyć biskupi z Episkopatu Polski. Swój udział potwierdzili przedstawiciele ministerstwa zdrowia, organizacje pielęgniarskie z całego świata, a także pięć tysięcy chorych z całej Polski.
Beatyfikacja odbędzie się 28 kwietnia, w przededniu 45. rocznicy śmierci przyszłej błogosławionej.
Hanna Chrzanowska – Czcigodna Służebnica Boża, pielęgniarka, pionierka pielęgniarstwa społecznego i parafialnego, bliska współpracownica kardynała Karola Wojtyły – urodziła się 7 października 1902 r. w Warszawie. Była córką Wandy Szlenkier i Ignacego Chrzanowskiego, wybitnego profesora literatury polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, którego dalekie kuzynostwo łączyło z Joachimem Lelewelem i Henrykiem Sienkiewiczem.
Ojciec, wielki humanista i erudyta, wpoił córce miłość do słowa pisanego i wrażliwość na jego piękno. Matka Wanda pochodziła ze znanej warszawskiej rodziny Szlenkierów zaangażowanej w sprawy społeczne. W domu wspierano ubogich, organizowano kolonie dla sierot, kwesty. „Wzrastałam w atmosferze pomocy drugim” – pisała H. Chrzanowska w swoich pamiętnikach.
Jako osiemnastolatka rozpoczęła kurs dla pielęgniarek organizowany przez amerykański Czerwony Krzyż. Zrezygnowała ze studiów, wstąpiła do Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa i rozpoczęła drogę, która okazała się jej życiową misją i powołaniem: drogę służby cierpiącym, wykluczonym i chorym.
Po studiach w kraju i za granicą wykorzystała swe umiejętności pielęgniarskie w czasie II wojny światowej. Po wybuchu wojny w 1939 r. przyjechała do Krakowa. Z narażeniem życia pomagała uchodźcom, chorym i więźniom. Szczególną troską objęła osierocone dzieci, również z rodzin żydowskich, szukając dla nich schronienia i rodzin zastępczych.
Los jej nie szczędził. W obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen w 1940 r. zmarł jej ojciec, a kilka miesięcy później w Katyniu sowieci zamordowali jej brata.
Po wojnie, przy poparciu Karola Wojtyły, zakładała przy krakowskich parafiach placówki pielęgniarskie. Była wychowawczynią pielęgniarek i położnych, prekursorką pielęgniarstwa rodzinnego. Doznawała represji ze strony komunistów.
Przyszły papież Jan Paweł II uważał H. Chrzanowską za niezwykłą kobietę, a ona traktowała go jak swojego duchowego przewodnika. Po jej śmierci w 1973 r. to właśnie kardynał Karol Wojtyła prowadził kondukt żałobny.
Na podstawie: KAI, IAR, pl.wikipedia.org, pl.radiovaticana.va
