Gwiazdka po polsku: Seria "Magiczne drzewo"

Potężna burza przewraca stary dąb. Z jego drewna powstaje wiele przedmiotów, między innymi magiczne czerwone krzesło. Krzesło trafia do domu państwa Rossów za sprawą ich najmłodszego syna Kukiego. Chłopiec po prostu znajduje krzesło w rzece i postanawia zabrać je do domu. Dowiaduje się bowiem od starszego rodzeństwa, że ich rodzice nagle stracili pracę, a jak się nie ma pieniędzy, to przecież nie można wybrzydzać i nawet takie stare krzesło może się przydać... To za jego sprawą w zwyczajne życie polskiej rodziny wkrada się magia. Dziać się zaczynają rzeczy, o których, jestem pewna, każdy z nas po cichu marzy. Bo któż nie chciałby mieć możliwości wyczarowania sobie czegoś, czego od dawna pragnie, lub też pozbycia się niewygodnej osoby poprzez, dajmy na to, zmienienie jej w małą dziewczynkę?

W czterech wydanych do tej pory tomach autor przedstawia nam przygody trójki rodzeństwa, ich rodziców, ciotki, przyjaciół i … gadającego psa. Magia pojawia się tu za sprawą zaczarowanych przedmiotów, ale to ludzie decydują, w jaki sposób wykorzysta się ich moc. Stworzone przez autora postacie są autentyczne i naturalne. Dzieci są dziećmi - z charakterystyczną dla nich fantazją, naiwnością, ale też determinacją, której tak często brakuje dorosłym. Wśród dorosłych zaś są charaktery białe (rodzice, nim rzucono na nich czar; pokojówka u ciotki) i czarne (ciotka, Max), choć przeżycia i magia sprawiają, że niektórzy z nich zmieniają się nie do poznania. Ta naturalność i autentyzm przejawiają się także w stylu, w jakim książki zostały napisane - w dialogach zdarzają się powtórzenia, pewne stylistyczne niezręczności, które co bardziej wnikliwych czytelników mogą razić. Wydaje się jednak, że to zabieg celowy, mający za zadanie ułatwić młodemu czytelnikowi identyfikację z bohaterami, wczucie się w wykreowany przez autora świat pełen magii, ale jednocześnie tak niewiele różniący się od tego, który jest udziałem nas wszystkich.