Dzieci to lubią: "Prawda według Niny"

Rodzina Niny to klasyczny układ "dwa plus dwa" - rodzice, Nina i jej brat Marcin. Jest jeszcze "Mój pies" oraz "Kot". Życie tej rodziny składa się - rzecz niebywała! - przede wszystkim z rozmów. Nina rozmawia z samą sobą, tatą, mamą, psem, nauczycielką, koleżankami i sąsiadem Augustynem. Każdy z nich ma swój wkład w kolejne fazy wtajemniczenia Niny, choć wydaje się, że im dalej w głąb poznania, tym dalej od poznania prawdy o "prawdzie". Rodzice tłumaczą Ninie pojęcia na przykładach wziętych z ich codziennego życia, doświadczenie zbiera sama w kontaktach z rówieśnikami, sąsiad Augustyn to mistrz-nauczyciel przywołujący mity i klasyków filozofii, a pies pełni rolę superego Niny. Ciekawa jest także postać kota, który w książce ma znaczenie symboliczne (siada na kolanach uczonego sąsiada Augustyna, jak Muezza, ulubiony kot proroka Mahometa) oraz występuje już bardziej przyziemnie, jako domniemany sprawca zniszczenia wazonu… Bo od tego wazonu wszystko się zaczyna. Nina, pomimo zakazu, skacze w domu na skakance i przypadkowo tłucze ulubiony wazon mamy. Chcąc to ukryć, decyduje się na kłamstwo. Jednak źle się z tym czuje. Czy powinna wciąż postępować tak, jakby nic się nie stało? A może lepiej powiedzieć prawdę i narazić się na nieprzyjemne wymówki?


Książka Oskara Brenifiera aż prosi się o przeczytanie. Z pozoru dziecięce i niezdarne komiksowe ilustracje Iris de Moüy oddemonizowują trudny temat. Prosta kreska ma w sobie wiele smaczków: szczegóły, bogata mimika postaci. Uatrakcyjnia to lekturę dzieciom jeszcze samodzielnie nieczytającym, a początkujący czytelnicy powinni poradzić sobie z krótkimi dialogami.


"Prawda według Niny"
Autor: Oskar Brenifier
Przekład: Maja Wałachowska-Sobczak
Seria: Filozofia dla dzieci
Wiek: 7+
Wydawnictwo: Czarna Owca