„Miłość nigdy nie ustaje”, czyli jak film może stać się narzędziem ewangelizacji

Fot. wilnoteka.lt/Waldemar Dowejko

Podczas wtorkowej prezentacji widzowie mogli obejrzeć dwa kilkudziesięciominutowe fragmenty filmu Philipa Piunovskiego, który swoją oficjalną premierę będzie miał dopiero jesienią. W pierwszej części zatytułowanej „Moje dzieciństwo w parafii Ducha Świętego” widzowie zobaczyli wileński kościół z perspektywy chłopca. Głosem narratora Michała Kaima opowiada o codziennym życiu parafii, którą odwiedzał co niedziela z dziadkiem. W roli jego opiekuna wystąpił parafianin Czesław Jakowicz, który – jak przyznał po projekcji – sam ma czternaścioro wnucząt.

„Mamy z żoną czternaścioro wnuków i do tego filmu trafiliśmy z Dawidem, jednym z wnuków, przez przypadek. Na pewnej mszy ksiądz proboszcz zaprosił dziadka, ale dziadkowie jak zawsze krępują się. Poszedłem, myślałem, że może trzeba w czymś pomóc, a to się okazało, że chodzi o taki film” – mówi w rozmowie z Wilnoteką Cz. Jakowicz.

W filmie, którego fragmenty pokazano w ramach prezentacji, wystąpiło łącznie ok. stu parafian z kościoła Ducha Świętego, zagrali także księża i inni duchowni. Oni również zapełnili widownię wtorkowego pokazu.

„Początkowo miał być to krótki film dokumentalny, ale w miarę jak odbywały się wywiady otwierała się głębia tych ludzkich przeżyć i film coraz bardziej się rozrastał. Ja już żartowałem, czy w ogóle go skończymy, ale dzięki Bogu już jesteśmy na tej prostej” – powiedział proboszcz parafii ks. Tadeusz Jasiński. Duchowny podziękował reżyserowi i jego matce Wiolettcie Warwarze Piunovskiej za podjęty trud przygotowania filmu.

Prace nad filmem trwały od kilku lat. Ich zakończenie zbiegło się w tym roku z 600. rocznicą pierwszej pisemnej wzmianki o wileńskiej parafii Ducha Świętego. Jak wyznał ks. Tadeusz Jasiński, o fakcie tym dowiedział się dopiero w ubiegłym roku, kiedy natrafił na tzw. kodeks miednicki. Jednym z zapisanych w nim dokumentów jest bulla papieża Marcina, w której kościołowi Ducha Świętego udziela przywileju odpustu Piotra i Pawła.

Piękny barokowy kościół powstał w latach 1753–1770, jeszcze na początku XVI wieku król Aleksander Jagiellończyk przekazał dominikanom znajdujący się w tym miejscu stary kościół. Nowa świątynia, w odróżnieniu od większości wileńskich, nie była nigdy zamknięta i przetrwała jako katolicki obiekt sakralny aż do czasów współczesnych. Obecnie jest to jedyne miejsce w mieście, w którym liturgię sprawuje się wyłącznie w języku polskim.

Miejsce to jest szczególnie ważne dla wileńskich Polaków. To właśnie tutaj w 1993 roku spotkał się z nimi papież Jan Paweł II. Nic zatem dziwnego, że parafianie z radością i wzruszeniem przyjęli informacje o tym, że ich kościół posłuży za „plan zdjęciowy” katolickiego filmu.

„Miłość nigdy nie ustaje” nie jest historycznym dokumentem o konkretnej świątyni. Z jednej strony opowiada o życiu pewnej społeczności skupionej wokół religii katolickiej, z drugiej zaś mówi o wartościach ważnych dla każdego katolika. W filmie pojawiają się osoby różnej narodowości i posługujące się różnymi językami, które łączy jedno – tytułowa miłość do Boga i bliźniego, która nigdy nie ustaje.

Film wpisuje się w nurt kina katolickiego, który nie jest na razie na Litwie szczególnie rozpowszechniony. Ks. T. Jasiński jest przekonany, że w społeczeństwie istnieje zapotrzebowanie na tego typu produkcje. „Dziękuję Panu Bogu, że taka okazja się nadarzyła. Kiedyś przyszedł pan Philip i powiedział, że można nakręcić film o parafii. Dlaczego inne treści są tak eksponowane w telewizji, w radiu, kinach, gdy Kościół też ma coś do przekazania i wartościowego do pokazania” – przekonuje.

„Myślę, że to, co widzieliście tutaj, jest ważne – że zobaczyliście siebie na ekranie jako ludzie wierzący, jako ludzie Chrystusa. Nie trzeba jakichś specjalnych skandali czy niedobrych rzeczy, aby o tobie powiedzieli na ekranie. Więc jest to na pewno dobry środek ewangelizacji, do której ciągle nawołują nas kolejni papieże” – mówił proboszcz parafii Ducha Świętego po wtorkowym pokazie.

Projekcji towarzyszyła wystawa zdjęć z życia lokalnego Kościoła oraz powstawania filmu. Dopełniła ją muzyka wykonana przy użyciu nowoczesnych technologii, która brzmi również na ekranie. Premiera pełnej wersji filmu odbędzie się jesienią.