Skarga twórców „Pogoni” ws. monumentu na pl. Łukiskim odrzucona

Na zdjęciu: wizualizacja „Wzgórza Wolności” na pl. Łukiskim

Sąd orzekł, że wspomniany konkurs wygrało dzieło rzeźbiarza Andriusa Labašauskasa, które „spełniło wymogi stawiane warsztatom twórczym” i odrzucił twierdzenia powodów, że konkurs został przeprowadzony w sposób nieprzejrzysty.     

Wyniki zorganizowanych przez Ministerstwo Kultury i Centrum Sztuki Współczesnej warsztatów twórczych zaskarżyli do sądu autorzy monumentu „Pogoń” – architekci Kęstutis Akelaitis, Gintaras Čaikauskas i Linas Naujokaitis, artysta plastyk Rimantas Dichavičius oraz autor samej rzeźby Arūnas Sakalauskas.

Zażądali anulowania wyników zorganizowanych przed dwoma laty warsztatów twórczych, w których za najlepszy uznano pomysł A. Labašauskasa. Propozycja inicjatorów „Pogoni” zajęła w konkursie drugie miejsce.

Powodowie wnioskowali o uznanie decyzji o ogłoszeniu zwycięzcy za niezgodną z prawem i kontynuowanie warsztatów.

Sąd postanowił również przyznać 8 tys. euro zwrotu kosztów procesu na korzyść A. Labanauskasa.

Od decyzji sądu autorzy pozwu zamierzają się odwołać do Litewskiego Sądu Apelacyjnego.  

Przypomnijmy, zgodnie z założeniem na placu Łukiskim miałoby zostać uformowane niewielkie wzniesienie, które zlewałoby się z placem i stało się przedłużeniem jego ścieżek i trawników. Skierowane na al. Giedymina południowe zbocze owego wzniesienia ma być wykończone poziomą rzeźbiarską kompozycją opartą na motywach drzew. Motywy te zostały wybrane nieprzypadkowo: widok wznoszących się ku górze pni kojarzy się z leśnymi bunkrami partyzanckimi oraz lasem, który dla Litwinów jest niezwykle ważny – zarówno pod względem strategicznym, jak też sakralnym. Owa ściana rzeźbiarska zostanie wkomponowana w zbocze wzniesienia, będzie symbolizowała również podziemie – przestrzeń, w której trwał ruch oporu przeciwko okupacji. 

Na pniach drzew wypisane będą pseudonimy partyzantów: Ąžuolas (Dąb), Liepa (Lipa), Beržas (Brzoza), Drebulė (Osika) i inne. W celu zmylenia prześladowców pod jednym pseudonimem często ukrywało się kilka osób, dlatego monument w symboliczny sposób upamiętniłby nie kilku konkretnych walczących, lecz wszystkich, którzy w ten czy inny sposób przyłączyli się do walk o wolność.   

Jak twierdzi autor „Wzgórza Wolności”, jego dzieło oponuje mieszczącemu się po drugiej stronie alei Giedymina gmachowi byłej siedziby KGB, gdzie byli przesłuchiwani i torturowani walczący o wolność Litwy.