XVI konferencja "Polskie dziecko - w polskiej szkole"

Bieżący rok niewątpliwie zapisze się w historii szkół polskich na Litwie jako rok zaciętej walki przeciw niechcianym zmianom, jako czas zbierania podpisów, licznych protestów i pikiet, i widzenia przyszłości w czarnych kolorach. O sprawach najbardziej bolesnych mówiono również na konferencji.

W przemówieniach liderów - prezesa Wileńskiego Oddziału Rejonowego ZPL Waldemara Tomaszewskiego i prezesa Trockiego Oddziału Rejonowego Jarosława Narkiewicza - dominowały słowa zagrzewające do dalszej walki „o swoje”. Zwieńczeniem konferencji było przyjęcie trzech rezolucji: O zagrożeniach dla oświaty polskiej na Litwie, O dyskryminacyjnej ustawie o oświacie z 17-03-2011, Apelu do rodziców Polaków.

Dużo emocji u zebranych wywołało wystąpienie Ingi Borodevičienė, która jest mamą dwójki dzieci uczących się w różnych szkołach - syn uczęszcza do szkoły polskiej, córka - do litewskiej. Inga Borodevičienė przyznała, że syn chodzi do szkoły z radością i ochotą, córka natomiast ma wyraźne problemy z zaaklimatyzowaniem się w społeczności szkolnej, jest ciągle smutna i zamknięta. Niestety, rodzicom, jak przyznaje sama mama, brakuje odwagi, by zmienić dziecku szkołę.

Nie kwestionując ogromnej wagi konferencji, należy zauważyć, że są przesłanki, by w przyszłości zastanowić się nad pewną zmianą charakteru wystąpień. „Z roku na rok na konferencji jest dużo referatów o charakterze sprawozdania, natomiast bardzo brakuje wystąpień problematycznych. Wystąpień, w których opowiedziano by o tym, z jakimi konkretnymi problemami walczą polskie szkoły i w jaki sposób udaje się te problemy rozwiązywać” - powiedział wicedyrektor Szkoły Średniej w Mickunach Wiktor Kirkiewicz, który prowadził konferencję.

Na podstawie: Inf. wł.