Zmarł aktor i reżyser Emilian Kamiński


Na zdjęciu: Emilian Kamiński na scenie Domu Kultury Polskiej w Wilnie (2012), fot. Wilnoteka.lt
W poniedziałek, 26 grudnia, w wieku 70 lat po długiej i ciężkiej chorobie zmarł wybitny polski aktor i reżyser teatralny, filmowy, musicalowy i dubbingowy, wokalista i pisarz, założyciel Fundacji Atut i Teatru Kamienica Emilian Kamiński. W 2012 roku wystąpił w Wilnie z monodramem „Teatr domowy stanu wojennego”.

 




„Dziś o godzinie 7.30, po długiej i ciężkiej chorobie zmarł Emilian Kamiński, twórca i dyrektor Teatru Kamienica, aktor i reżyser. Odszedł przy rodzinie, w swoim domu w Józefowie. Nie ma słów, które potrafiłyby wyrazić smutek i żal pozostawiony w naszych sercach. Pogrążeni w cierpieniu Rodzina i Pracownicy teatru” – czytamy we wpisie na profilu Teatru Kamienica na Facebooku.

23 grudnia br. E. Kamiński został odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.


Fot. Danuta Matloch/MKiDN

W listopadzie 2012 roku E. Kamiński gościł w Wilnie – w ramach Dni Kultury Polskiej wystąpił z monodramem „Teatr domowy stanu wojennego” na scenie Domu Kultury Polskiej (fragment wywiadu z E. Kamińskim w materiale Wilnoteki poniżej – od 7.28 do 10.23 min.).

E. Kamiński był absolwentem warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył z wyróżnieniem w 1975 roku.  

Występował w spektaklach takich reżyserów jak: Adam Hanuszkiewicz, Tadeusz Łomnicki, Janusz Warmiński, Robert Gliński, Tadeusz Konwicki, Kazimierz Dejmek, Kazimierz Kutz czy Jan Englert.

Zyskał popularność jako aktor telewizji rolą pełnego werwy, ale i romantyzmu malarza Jerzego Zawidzkiego w serialu Kazimierza Tarnasa „Szaleństwa panny Ewy” według powieści Kornela Makuszyńskiego. Oprócz tego na dużym ekranie wystąpił między innymi w dramacie Barbary Sass „Bez miłości”, w powracającym do czasów stalinowskich obrazie polskiej prowincji „Niech cię odleci mara” Andrzeja Barańskiego, w telewizyjnej „Ceremonii pogrzebowej” Jacka Bromskiego oraz „Tanich pieniądzach” Tomasza Lengrena.

W stanie wojennym brał udział w przedstawieniach Teatru Domowego – teatru, który istniał poza oficjalnymi strukturami jako wyraz sprzeciwu wobec komunistycznej władzy.

Od 2009 roku prowadził w Warszawie własny Teatr Kamienica. Jest to kameralna scena, która ma w repertuarze spektakle muzyczne jak: „Romanse, romanse...” oraz farsy „ZUS, czyli Zalotny Uśmiech Słonia”, „Legalna blondynka”, „Kolacja na cztery ręce”. Prezentuje także przedstawienia zaliczane przez do nurtu obywatelskiego: „Pamiętnik z powstania warszawskiego” według Mirona Białoszewskiego, „Wroniec” traktujący o stanie wojennym na podstawie prozy Jacka Dukaja – oba spektakle w reżyserii Jerzego Bielanusa oraz „Apel katyński”.

Za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej oraz osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury E. Kamiński został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Na podstawie: MKiDN, facebook.com/TeatrKamienica, inf. wł.