czerwiec
Światowy Dzień Ochrony Środowiska
Karol Bohdanowicz - geolog, geograf i podróżnik polski pochodzenia litewskiego. Urodził się 23 listopada 1864 r. w Lucyniu (obecnie Łotwa), pochodził z rodziny szlacheckiej o korzeniach litewskich. Ukończył gimnazjum wojskowe w Niżnym Nowgorodzie, a następnie Oddział Górniczy Instytutu Górniczego w Petersburgu z tytułem inżyniera górniczego. Jeszcze w trakcie studiów wziął udział w wyprawie geologicznej wybitnego rosyjskiego geologa T. Czernyszewa na Ural. W czasie swojej długoletniej działalności zawodowej wziął udział i przewodził dziesiątkom ekspedycji na Kamczatce, w okolicach Morza Ochockiego, na Syberii, w Persji, w Tybecie i in. Brał udział w badaniach i ekspedycjach rosyjskich towarzystw naukowych. W uznaniu zasług na polu odkryć geograficznych został w 1895 r. mianowany honorowym członkiem Holenderskiego Towarzystwa Geograficznego, w 1900 r. otrzymał złoty medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu za mapy topograficzne i geologiczne wybrzeży Morza Ochockiego, a w 1902 r. otrzymał Złoty Medal Konstantinowski od Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego. W czerwcu 1901 r. został przyjęty na stanowisko geologa Komitetu Geologicznego w Petersburgu, głównego urzędu geologicznego kraju, a od stycznia 1903 r., po przeprowadzonej habilitacji, dodatkowo na profesora nadzwyczajnego w Katedrze Geologii Instytutu Górniczego. Na ziemiach polskich Bohdanowicz wystąpił po raz pierwszy w 1905 r. jako kierownik prac geologicznych w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1917 r. nawiązał kontakt z Polską Naradą Ekonomiczną w Piotrogrodzie. W październiku 1917 r. przedstawił jej rozprawę "Złoża mineralne ziem polskich". W tym czasie pojawiły się też inne jego prace związane z Polską. Do kraju powrócił w lipcu 1919 r. W Warszawie objął kierownictwo przedstawicielstwa na Polskę firmy naftowej "Bracia Nobel (Standard Nobel)". W tym charakterze pracował do 1938 r. Od 1919 r. badał złoża naftowe w Polsce (Bitków, Borysław). Oprócz opracowań złóż ropy naftowej w Karpatach opublikował istotne opracowania złóż rudy cynku i ołowiu z rejonu Olkusza. Jednocześnie, w lipcu 1921 r., Naczelnik Państwa mianował Bohdanowicza profesorem zwyczajnym geologii stosowanej i od jesieni tego roku Bohdanowicz prowadził wykłady w Katedrze Geologii Stosowanej Akademii Górniczej w Krakowie. W 1935 r. przeszedł na emeryturę i został mianowany profesorem honorowym Akademii Górniczej. 14 kwietnia 1938 r. został powołany na stanowisko dyrektora Państwowego Instytutu Geologicznego i pozostał nim do śmierci w dniu 5 czerwca 1947 r. Był autorem około 200 prac naukowych, w tym wielu podręczników z zakresu geologii złóż oraz dwóch monografii: "Surowce mineralne świata" i "Rudy żelaza".