Jan Brożek, łac. Joannes Broscius - polski matematyk, astronom, pisarz, duchowny katolicki, medyk, muzyk, mówca, rektor Akademii Krakowskiej. Urodził się 1 listopada 1585 r. w Kurzelowie w rodzinie mieszczańskiej. W 1604 r. rozpoczął naukę na wydziale filozoficznym Akademii Krakowskiej. Uzyskał również doktorat z medycyny na uniwersytecie padewskim. W swych pracach zajmował się teorią liczb, geometrią, a także medycyną, teologią i geodezją. Był zwolennikiem teorii kopernikowskiej. W 1620 r. wydał podręcznik arytmetyczny „Arithmetica integrorum”. W 1625 r. zostało opublikowane jedno z najwybitniejszych jego dzieł „Gratis” napisane w postaci satyrycznego dialogu przeciw zakonowi jezuitów skonfliktowanemu wówczas z Akademią Krakowską. W 1638 r. wydał „Apologia pro Aristotele et Euclide” (Obrona Arystotelesa i Euklidesa). Był pierwszym biografem Mikołaja Kopernika, zebrał sporo pamiątek po nim, z których część zaginęła po śmierci Brożka. Naukę postrzegał kompleksowo, jego uzdolnienia interdyscyplinarne objawiały się nieraz w zaskakujący sposób. Zajmował się również liczbami zaprzyjaźnionymi, rozwiązał problem izoperymetryczny. Przez wiele lat mieszkał w Międzyrzecu Podlaskim. Od 1632 r. do śmierci był proboszczem rzymskokatolickiej parafii św. Bartłomieja w Staszowie. Ustanowił na rzecz Akademii Krakowskiej 2 fundacje, m.in. na zakup książek matematycznych i przyrządów astronomicznych. Przekazał też uczelni swoją bibliotekę, a także najstarszy zachowany do dziś globus, na którym zaznaczono Amerykę, zwany Globusem Jagiellońskim z około 1510 r. Jan Brożek zmarł 21 listopada 1652 r. w Bronowicach.