Stanisław Karol Władyczko - polski lekarz neurolog i psychiatra, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Urodził się 4 listopada 1878 r. w Kownie. Uczęszczał do gimnazjum w Kownie. Następnie studiował na wydziale lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego, studia ukończył w 1905 r. W 1907 r. otrzymał tytuł doktora medycyny. Został asystentem słynnego neurologa Władimira Biechtieriewa w klinice chorób nerwowych i umysłowych Akademii Medyko-Chirurgicznej w Sankt Petersburgu. Pracował u Łapinskiego w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu św. Włodzimierza w Kijowie. W 1910 r. został docentem neurologii i psychologii. W 1911 r. został mianowany profesorem Instytutu Psychoneurologicznego w Sankt Petersburgu. W 1913 r. stanął do konkursu na profesora psychiatrii Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, ale konkursu nie wygrał. W 1914 r. został powołany do wojska. Od 1918 r. zajmował się organizacją Uniwersytetu Wileńskiego. 30 grudnia 1918 r. został dziekanem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Wileńskiego. Był profesorem nadzwyczajnym, a potem profesorem zwyczajnym neurologii, organizatorem i kierownikiem kliniki neurologicznej w Wilnie. Po likwidacji kliniki w 1933 r. przeniósł się do Warszawy, ale niedługo przed śmiercią wrócił do Wilna. Zmarł 16 lipca 1936 r. w Wilnie. Pochowany został na Cmentarzu na Rossie.