Bolesław Leśmian, właśc. Bolesław Lesman - polski poeta pochodzenia żydowskiego, tworzący w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Urodził się 22 stycznia 1877 r. w Warszawie w zasymilowanej rodzinie inteligencji żydowskiej. Młodość spędził na Ukrainie, w Kijowie. Tam ukończył prawo na Uniwersytecie Świętego Włodzimierza. Od 1901 r. przebywał w Warszawie. Znalazł się w kręgu modernizmu i rozpoczął współpracę z pismem „Chimera”. Od 1911 r. współtworzył Teatr Artystyczny w Warszawie. W latach 1912-1914 przebywał we Francji. Po I wojnie światowej, jesienią 1918 r., przeniósł się do Hrubieszowa, gdzie pracował jako rejent, a następnie w 1922 r. do Zamościa, gdzie miał notariat. W 1933 r. Leśmian został członkiem Polskiej Akademii Literatury. W 1935 przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy. W twórczości Leśmian uciekał od wpływu historii, realizował się w wymiarze filozoficzno-metafizycznym i psychologicznym. Leśmian dużo czerpał z dramatu romantycznego, stosował ironię, paradoksy, odświeżał i unowocześniał balladę. Leśmian w swej poezji wskrzesił świat fantastyczny. W jego poezji wyraźne są wpływy symbolizmu. Koncepcja symbolu łączyła się też z celami filozoficznymi, a poezja Leśmiana to niewątpliwie poezja filozoficzna. Niedoceniony przez epokę, odsunął się od społeczeństwa, a nawet stał się wobec niego agresywny. Jego frustracja odbijała się w niechęci do spraw zwykłych, codziennych, szarych. Uciekał więc w świat poezji i stworzył serię „Oddaleńcy”. Problem Boga to dla Leśmiana próba oparcia swej wiary o któryś z wierzchołków trójkąta filozoficznego: Natura-Bóg-Człowiek. Można w twórczości Leśmiana wyróżnić dwie ścieżki: antropologiczną z problemem mitu religijnego i egzystencjalną. Ta pierwsza to szukanie podobieństwa między Bogiem i człowiekiem. Bóg nie był już przedłużeniem człowieka, ale znajdował się w opozycji do niego, stosunki między nimi były pełne tragizmu i niepewności. Boskimi cechami obdarzył poeta Naturę - wszechpotężna, wszechwładna, wszechwieczna. Poezję Leśmiana można śmiało nazwać poezją wezwania do miłości. Poeta spiera się z Bogiem, porusza kwestie egzystencjalne, by w końcu opowiedzieć się po stronie miłości i erotyki. Bolesław Leśmian zmarł 5 listopada 1937 r. w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.